شرایط کاشت مرکبات در فضای سبز

2- انتخاب زمین:

به طور کلی خاک برای کشت مرکبات باید شنی رسی (بافت سبک) و قابل نفوذ به آب باشد. عمق مناسب خاک برای رشد بهینه این گیاه حدود یک متر گزارش شده است. در نواحی پرباران مثل شمال ایران خصوصاً مناطقی که دارای خاک های سنگین بوده، نیاز مبرم به زهکش است تا مشکلی در فعالیت ریشه و سلامت درخت ایجاد نشود.

3- احداث بادشکن:

یکی از عواملی که در انتخاب محل باید به آن توجه شود، باد است که باعث خسارت خواهد شد. بنابراین ایجاب می نماید قبل از کاشت مرکبات، نسبت به احداث بادشکن در اطراف فضای سبز و بوستان ها اقدام گردد. همانطور که می دانیم زمستان شمال ایران با بادهای سرد همراه بوده که برای کاهش اثرات منفی آن عموماً بادشکن هایی از درخت سرو پیشنهاد می گردد. این گیاهان می توانند با فاصله تقریبی چهار متر در اطراف پارک ها در دو ردیف کاشته شده به طوری که هر سه درخت روی دو خطوط بادشکن، تشکیل یک مثلث متساوی الاضلاع را می دهند. در منطقه جنوب برای بادشکن باید از درختان سریع الرشد و متحمل به خشکی و گرما استفاده کرد.

4- فاصله کشت:

در کاشت نهال، فواصل بین ردیف باید به گونه ای باشد که علاوه بر نورگیری کافی درختان در سال های آینده، برای مبارزه با آفات، بیماری و تردد وسایل مکانیکی مشکلی وجود نداشته باشد. لیکن در مواردی که هدف ایجاد حصار گیاهی از مرکبات باشد، باید درختان انتخابی با فاصله نزدیک به کاشته شده تا با درهم رفتن تاج آنها، دیواره گیاهی متراکمی فراهم گردد.

5- کاشت نهال در زمین اصلی:

با توجه به شیوه مرسوم تولید نهال مرکبات به صورت گلدانی و زمینی (خزانه دوم)، نحوه انتقال و کشت آنها در زمین اصلی نیز دارای تفاوت هایی است. در خصوص نهال های گلدانی در هر فصلی از سال، امکان کاشت آنها در زمین اصلی وجود داشته ولیکن بهتر است این جابجایی در فصل رکود گیاه (زمستان) صورت گیرد. نهال های تولید شده در خزانه زمینی (خزانه دوم) معمولاً از اوایل آبان تا اسفندماه آماده جابجایی از خزانه به زمین اصلی (محل اجرای فضای سبز) می باشند. در موقع کاشت نهال در زمین اصلی، هرس متعادل ریشه و تاج توصیه شده که در رشد بهینه گیاه در سال های بعد تأثیرگذار است.

طی سال های اخیر روش پشته ای کشت مرکبات در شمال ایران (در نواحی با بارندگی زیاد یا خاک های سنگین) نتیجه مثبتی داشته، بنابراین نهال مزبور را عموماً 20 تا 25 سانتی متر (از محل پیوند) بالاتر از سطح خاک می کارند. برای کاشت عموماً گودالی به عمق 70 سانتی متر با قطر تقریبی یک تا یک و نیم متر حفر نموده، سپس گودال مربوطه با حجم مساوی از مخلوط خاک، ماسه و کود پوسیده دامی پر شده، به طوری که سطح گودال از سطح زمین 40 سانتی متر بالاتر قرار می گیرد. کار حفر و پر کردن محل کاشت در شمال دو ماه قبل از کاشت بوده که می توان آن را در اوایل مهر برای کاشت پاییزه و یا اواسط دی برای کاشت زمستانه آماده نمود. خاک گودال در طی این دو ماه با توجه به بارندگی نشست نموده، بنابراین در موقع کاشت می توان با اطمینان بیشتری نهال را در ارتفاع 20 تا 25 سانتی متری سطح زمین کشت کرد تا بعدها باعث به زیر خاک رفتن طوقه درخت نشده و موجبات بروز بیماری پوسیدگی طوقه را فراهم نیاورد.

در برخی موارد کارشناس فضای سبز مجبور است که کار حفر گودال و کاشت نهال را همزمان انجام دهد که برای این منظور موارد زیر پیشنهاد می شود:

الف) مخلوط خاک که به تدریج در گودال ریخته می شود باید با پا کوبیده شده و تا سطح زمین پر شود.

ب) به محض پر شدن گودال برای آبیاری کامل آن اقدام گردد. بعد از آبیاری مخلوط خاکی باقی مانده را به گودال اضافه نموده تا سطح آن 40 سانتی متر بالاتر از سطح زمین قرار گیرد.

ج) حدود 24 ساعت بعد، خاک نشست نسبی خود را نشان داده که در این صورت می توان برای کاشت نهال اقدام نمود.