املاح معدنی (بخش دوم)

فلوراید:

فلوراید ماده شیمایی است که برای حفاظت از مینای دندان بسیار مفید است و از خراب شدن دندان ها توسط باکتری های موجود در دهان جلوگیری می کند. کمبود آن باعث ایجاد لکه هایی بر روی مینای دندان می شود که هم به هضم غذا و هم به زیبایی صورت آسیب می رساند. کمبود آن در بدن سبب خرابی دندان ها می شود. فلوراید یا فلور بیشتر از راه خوردن چای، ماهی، خرچنگ و سایر محصولات دریایی و همچنین از طریق خوردن سبزی هایی مانند اسفناج، جعفری و هویج به بدن می رسد.

روی:

این ماده معدنی، سلول هایی را که ما برای حفظ سلامتی خود به آنها نیاز دارین را تولید می کند و باعث تقویت دستگاه ایمنی شده و ایجاد پوست جدید و سلول های اسپرم می کند. این ماده برای تولید ترکیبات پروتئینی و فعالیت آنزیم ها بسیار مفید است و در موها و مینای دندان زیاد می باشد. روی برای مقابله با عفونت های ویروسی بسیار مفید است چراکه قبل از مقابله بدن با میکروی، روی به کمک سایر آنزیم های وابسته کمک می کنند تا سلول های جدید دستگاه ایمنی ساخته شوند و برای مقابله با میکروب ها آماده شوند. روی اعمال مهمی در بدن انجام می دهد و در تشکیل انسولین نیز نقش بسیار مهمی دارد.

روی و ویتامین A با یکدیگر باعث تطابق چشم به محیط تاریک و کم نوری می شوند. حاملگی، شیردهی و رشد، حالت هایی هستند که نیاز به روی را افزایش می دهند زیرا در این حالت نیاز به افزایش سلول ها وجود دارد. روی با التهاب مبارزه می کند و تا حدودی در ترمیم زخم ها و سوختگی ها و بریدگی ها مؤثر است و باعث بهبودی می شود. مصرف زیاد روی نتیجه بهتری ندارد و بایستی با نظارت پزشک این کار صورت بگیرد. زیرا روی در بدن با مس رقابت می کند و مصرف مقدار بیشتر روی باعث کاهش کمبود مس در بدن می گردد.

از آثار کمبود روی در بدن می توان به اختلال در دستگاه ایمنی، کاهش وزن و اشتها، ریزش مو، کم شدن باروری، کندی بهبود زخم ها، زخم بستر، تغییرات پوستی و حساسیت ها و افسردگی اشاره کرد. روی برای مبتلایان به تصلب شرایین و برای کم کردن کلسترول خون مؤثر است. روی در غلات، شیر، ماست، ماهی، میگو، صدف، گردو، فندق، بادام زمینی، سبزیجات و تخم مرغ به مقدار فراوانی وجود دارد.

منیزیم:

منیزیم نیز یکی از مواد معدنی است که مانند سایر املاح معدنی برای احتیاجات بدن لازم است و در درون بدن برای تبدیل غذا به انرژی بسیار مفید است و در درمان برخی از بیماری ها مؤثر می باشد. منیزیم به عنوان یک کاتالیزور در سوخت و سازهای سلولی و کربوهیدرات ها و چربی ها شرکت دارد. منیزیم باعث خم شدن عضلات می شود و از بروز بیماری های قلبی جلوگیری می کند و موجب بهبود فشار خون بالا، آسم و سنگ های کلیوی می شود. افراد دیابتی که دارای قند خون بالایی هستند و از انسولین استفاده می کنند، مقدار زیادی از منیزیم را از راه ادرار از دست می دهند و به مرور دچار کمبود منیزیم می شوند.

مقدار منیزیم مصرفی بستگی به نتایج آزمایشات خونی شما دارد و مقدار آن در همه بیماران یکسان نمی باشد زیرا این ماده به طور عمده درون سلول ها تمرکز پیدا می کند. منیزیم در میوه ها زیاد است و وجود آن حرکات معده و روده را به فعالیت می اندازد و عمل هضم را آسان می کند. کار سلسله اعصاب را مرتب می کند و مقاومت بدن را در برابر بیماری های و امراض عفونی بالا می برد. همچنین کمبود منیزیم باعث کم شدن مقاومت بدن در برابر پیشامدهای عصبی, زودرنجی، بی خوابی، اضطراب، ضعف عضلانی، لرزش اندام ها، گرفتگی عضلات ساق پا و بی اختیاری ادرار می شود که بیماری اخیر به دلیل عدم کنترل ماهیچه سفت کننده مجرای خروج ادرار پیش می آید.

منیزیم در تمامی بدن از جمله ضربان قلب نقش مهمی دارد. آهن و منیزیم دو ماده مغذی مهمی هستند که افراد چاق مخصوصاً کسانی که برای لاغر شدن رژیم می گیرند و کالری کمتری مصرف می کنند، دچار کمبود آنها می شوند.

از جمله خواص منیزیم این است که ورود کلسیم به داخل سلول ها را آسان می کند و ویتامین D را در بدن فعال می سازد. این ماده معدنی برای درمان اختلالات افسردگی و پوکی استخوان بسیار مفید است. استفاده از آن به مقدار کافی در رژیم غذایی ما جهت حفظ سلامت استخوان ها بسیار ضروری است زیرا در حدود نیمی از منیزیم بدن در اسکلت وجود دارد. در ضمن اگر مشکلات کلیوی و یا قلبی دارید قبل از مصرف مکمل های منیزیم حتماً با پزشک مشورت کنید.

کمبود منیزیم در مردها باعث ناباروری و در خانم ها ایجاد نازایی می کند. تمام سلول های بدن انسان مخصوصا ً سلول های مغزی برای انجام واکنش های شیمیایی و پروتئینی خود و استفاده از قندها و چربی ها و تولید انرژی احتیاج به منیزیم دارند.

بیشتر آنزیم ها دارای B6 هستند و این ویتامین موقعی به خوبی جذب می شود که در محیط خون، منیزیم به مقدار کافی وجود داشته باشد. اگر منیزیم نباشد مقداری کلسیم از کلیه ها دفع می شود که این عامل مؤثری برای ایجاد سنگ کلیه است. در نیاز بدن به املاح معدنی، کلسیم و منیزیم نسبت نزدیکی با هم دارند و اگر به هر علتی مقدار کلسیم بیشتری مصرف شد بایستی به همان میزان منیزیم مصرف شود.

به علت اهمیت مواد معدنی و ویتامین ها بهتر است سعی کنیم در رژیم غذایی خودمان از این مواد استفاده کنیم تا با کمبود آنها روبرو نشویم. منابع غذایی منیزیم عبارت است از میوه ها و سبزی های پربرگ، کاهو، کلم، گل کلم، اسفناج، غلات، برنج سبوس دار، جو، سیب زمینی پخته، ماست، موز، ماهی، حبوبات، سویا و فراورده های لبنی کم چربی.

پتاسیم:

یکی دیگر از فلزات و عناصر مفیدی که در ساختمان بدن انسان به کار رفته است پتاسیم می باشد که برای قلب مقوی است. پتاسیم در بدن انسان عامل اصلی حفظ فشار خون و سلامتی دستگاه قلب و عروق است و بی نظمی های ضربان قلب را به عنوان یکی از نشانه های کمبود پتاسیم می شناسند. از دیگر علائم آن می توان به بی حسی، احساس سوزن سوزن شدن پاها، تهوع، استفراغ، ضعف عضلانی و تحریک پذیری اشاره کرد.

اگر قلب حیوان زنده ای را درآورید و در محلولی مشابه سرم خون بیندازید مدتی کار خواهد کرد اما اگر پتاسیم این محلول را بگیری فوراً قلب از کار خواهد ایستاد و از خاصیت شما می توانید به اهمیت پتاسیم در قلب پی ببرید. همچنین مصرف بیش از حد پتاسیم می تواند موجب به هم خوردن تعادل مواد معدنی در بدن و بروز بیماری های قلب و کلیوی شود. بیماران کلیوی و کبدی باید قبل از مصرف مکمل های پتاسیم حتماً با پزشک مشورت نمایند.

متخصصان معتقدند که خوردن غلات، سبزی ها و میوه ها به پیشگیری از ایجاد سنگ های کلیه کمک می کند زیرا این مواد حاوی مقدار زیادی پتاسیم هستند. منابع غذایی پتاسیم شامل موز، اسفناج، طالبی، سیب زمینی پخته، گل گاوزبان، ازگیل، انگور، توت فرنگی، پرتقال، لیمو، نارنج و لبنیات می باشد.