یکی از روش های پرورش بذر در محیط های کنترل شده، پرورش در سینی های کشت است که کار را سریع تر و ساده تر می کند.
پرورش بذر در محیط داخل خانه به روش های مختلف می تواند انجام گیرد. یکی از این روش ها استفاده از سینی های معمولی کشت و سینی های نشا و خانه دار است. بیشتر این سینی ها از پلاستیک فشرده درست شده اند و ابعاد مشخصی دارند. تعداد خانه های سینی نشا در واقع مشخص کننده اندازه هر کدام از حفره های آن است. به این شکل گیاهان بزرگ تر که سیستم ریشه گسترده تری دارند در سینی های نشا با تعداد حفره کمتر کاشته می شوند. البته با بزرگ تر شدن قطر حفره ها، فاصله آن ها از یکدیگر هم بیشتر شده تا در رشد و توسعه گیاه اختلالی ایجاد نشود.
گزینه دیگر پرورش بذر در سینی های ردیف دار، مثل 20 ردیفی است. در این سینی ها بذر ها در ردیف ها کاشته می شوند. هر ردیف با ردیف کناری خود توسط یک برآمدگی از جنس خود سینی جا شده است. این نوع سینی ها به دلیل حفظ بهتر گرما و رطوبت در خاک نسبت به سینی های نشا مشبک برتری دارند.
به طور کلی پرورش بذر در انواع سینی ها به خصوص برای مزارع
سبزیکاری
بزرگ یک مزیت محسوب می شود چرا که به راحتی می توان آن را پر کرده و مدیریت کرد. به علاوه سینی های نشا قابل جا به جا کردن هستند و به راحتی می توان آن ها را با توجه به شرایط یا به هر دلیل دیگر از یک محل به محل دیگر برد.
به علاوه این روش پرورش با انتقال مکانیزه و خودکار گیاه به خاک که توسط دستگاه های مخصوص انجام می شود، سازگاری دارد. و از آن جا که سینی های نشا پس از اتمام کار و انتقال گیاهان به زمین سالم باقی می مانند می توان از آن ها مجدداً استفاده کرد (البته به شرط آن که در محیط مناسب و به دور از نور آفتاب نگهداری شوند).
بزرگ ترین عیب
سینی نشا
امکان چسبیدن ریشه گیاهان به خانه های پلاستیکی سینی است که باعث می شود گیاه پس از انتقال و جا به جایی دچار شوک شود. این سینی ها همچنین به نگهداری و ذیخره سازی نیاز دارند و باید پس از برداشت گیاهان حتماً آن را تمیز کرد. به علاوه سینی های نشا همیشگی نیستند و بالاخره تخریب می شوند. در نتیجه استفاده از سینی نشا همچنین به معنی نیاز به جایگزین کردن مداوم تعدادی از آن ها یا به صورت عملی تر، داشتن تعدادی سینی جایگزین برای مواقع لازم، نیاز دارد. نکته منفی دیگر سینی نشا، عدم امکان بازیافت آن است. یعنی سینی های نشا در نهایت سر از سایت های زباله در می آورند و برای طبیعت مضر هستند. البته قابلیت بازیافت یا عدم بازیافت سینی ها به جنس آن و مهم تر از آن به قابلیت ها و توانایی های محل بازیافت زباله ها در محل زندگی شما بستگی دارد.
برای ضد عفونی کردن سینی پس از هر بار استفاده باید از شوینده های بر پایه پرکسید، مثل وایتکس، استفاده کرد.
از جمله گیاهانی که در این سینی ها پرورش داده می شوند می توان به کاهو اشاره کرد. معمولاً در هر خانه دو عدد بذر کاهو قرار داده می شود و سپس روی آن با یک پوشش پلاستیکی پوشیده می شود تا رطوبت و دما در آن حفظ شود. پس از جوانه زدن بذر ها، پوشش پلاستیکی برداشته شده و جوانه ضعیف تر از بین برده می شود.
فلفل ها و گوجه فرنگی معمولاً در سینی های ردیفی پرورش داده می شوند و به کمک یک پوشش پلاستیکی رطوبت و دمای آن ها حفظ متعادل می گردد. با برآمدن اولین جوانه ها، پوشش پلاستیکی برداشته می شود. البته سینی همچنان در یک محل گرم نگه داشته می شود تا جوانه ها کمی بزرگ تر شوند و پس از رشد کامل انتقال انجام می شود.
انواع کدو ها و هندوانه را هم می توان به صورت مستقیم در سینی های نشا پرورش داد. برای این کار در هر خانه دو بذر کاشته می شود و پس از جوانه زدن گیاهی که قوی تر و سالم تر است نگه داشته می شود. مشابه همین کار را می توان برای گل ها انجام داد.