اهمیت و فواید شبکه اینترنت قارچی در زیر زمین برای گیاهان

یافته های متعدد نشان میدهند گیاهان همانند سایر موجودات زنده با هم ارتباط برقرار میکنند. این ارتباط از طریق یک شبکه قارچی در زیر زمین انجام میشود. 

چند دهه طول کشید تا قطعات پازل در کنار هم گذاشته شوند و عملکرد شبکه قارچی زیرزمینی کشف شود. در سال 1997 سوزان سیمارد از دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور، یکی از اولین شواهد را به دست آورد. او نشان داد درختان کاج داگلاس ( Douglas fir ) و غان کاغذی از طریق میلسیوم قارچها میتوانند کربن را بین خود تبادل کنند. دانشمندان دیگر تا به امروز تحقیقات زیادی انجام داده و نشان داده اند که گیاهان میتوانند نیتروژن و فسفر را نیز از همین طریق بین خود رد و بدل کنند. سیمارد معتقد است درختان بزرگ به درختان کوچکتر و جوانتر کمک میکنند و این کمک رسانی با استفاده از اینترنت قارچی صورت میگیرد. بدون این کمک بسیاری از جوانه های تازه سبز شده زنده نمی مانند. در تحقیقات سال 1997 دیده شد جوانه هایی که در سایه قرار داشتند و احتمال کمبود مواد غذایی در آنها بیشتر بود، از درختان اهدا کننده کربن دریافت میکردند. در حقیقت بر خلاف تصور داروین، گیاهان موجودات منزوی و تکی نیستند که صرفا برای بقا با هم رقابت دارند بلکه با یکدیگر تعامل دارند و به هم برای بقا کمک میکنند. با این حال این که این انتقال مواد غذایی به یکدیگر واقعا چقدر مفید است مورد بحث است. در حال حاضر قطعا میدانیم چنین اتفاقی رخ میدهد اما هنوز برایمان روشن نیست این پدیده تا چه حد گسترده است.

در حالی که هنوز این شبکه قارچی و عملکرد آن مورد بررسی قرار دارد، برخی محققان شواهدی پیدا کرده اند که از طریق مسیلیوم ها میتوانند زندگی بهتری داشته باشند. در سال 2010 طی تحقیقاتی مشخص شد هنگامی که گیاهان درگیر قارچهای مضر میشوند، سیگنالهای شیمیایی در میسلیومهای این قارچها آزاد میکنند که به گیاهان همسایه هشدار میدهد.

گروه تحقیقاتی زِنگ یک جفت گیاه گوجه فرنگی را در گلدان پرورش دادند که مشخص شد برخی از آنها امکان رشد مایکوریز را فراهم میکنند. گیاهان گوجه فرنگی واکنش دفاعی استراق سمع دارند. در این آزمایش به محض این که شبکه قارچی شکل گرفت، برگهای یکی از گیاهان در هر جفت، با Alternaria solani (قارچهایی که باعث بیماری لکه موجی میشود) اسپری شد. برای پیشگیری از ارسال هر گونه سیگنالهای شیمیایی بالاتر از سطح خاک در بین دو گیاه، کیسه های پلاستیکی روی آنها قرار میگیرد و کامل آنها را در بر میگیرد. پس از 65 ساعت زِنگ سعی کرد گیاه دوم هر جفت را آلوده کند ولی متوجه شد در صورت وجود میلسیوم، احتمال آلودگی به بیماری قارچی لکه موجی بسیار کم شد و میزان آسیب در صورت بیماری، بسیار کمتر بود. زِنگ میگوید: فکر میکنیم گیاهان گوجه فرنگی مکانیسم دفاعی استراق سمع دارند و مقاومت آنها در مقابل بیماری و آسیبهای احتمالی افزایش می یابد. بنابراین نه تنها مایکوریزها به گیاهان امکان میدهند غذا را بین خود تقسیم کنند بلکه به آنها کمک میکند از خود در مقابل آسیبها دفاع کنند.

اما این یافته ها تنها محدود به گوجه فرنگی نمیشود. در تحقیقات دیوید جانسون در سال 2013 مشخص شد باقالی نیز از شبکه قارچی برای مقابله با تهدیدهای پیش رو (در این مورد شته ها) استفاده میکند.

جانسون دریافت جوانه های باقالی که خود تحت حمله شته ها قرار نداشتند اما با واسطه قارچها به جوانه های مورد حمله شته ها ارتباط داشتند، دفاع شیمیایی ضد شته خود را فعال کردند در حالی که جوانه هایی که میسلیوم نداشتند ،چنین دفاعی اتخاذ نکردند. برخی از اشکال ارسال سیگنال بین این گیاهان در رابطه با حمله شته ها جریان داشت و این سیگنالها از طریق شبکه میسلیومی مایکوریزی انتقال داده شده بودند.