گل استکانی خوشه ای

"گل استکانی خوشه ای" گیاهی علفی و چندساله از خانواده گل استکانی ها است. این گیاه حدود 20 تا 60 سانتیمتر (در برخی موارد حداکثر تا 90 سانتیمتر) ارتفاع رشد می کند. ساقه ها ساده، برافراشته و دارای کرک های کوتاهی است. برگ های ابتدایی دمبرگ دار، تخم مرغی-نیزه ای شکل و یا کمی قلبی شکل می باشند. در حالیکه برگ های ساقه ای، نیزه ای شکل و بدون دمبرگ هستند.

گل ها به صورت خوشه ای در گل آذین هایی به طول 15 تا 20 سانتیمتر نمایان می شوند. این گل آذین ها بدون ساقه، اکتینومورفیک و هرمافرودیت (دوجنسی) می باشند. هر گل نیز حدود 2 تا 3 سانتیمتر قطر دارد. این گل آذین ها به صورت انتهایی یا به صورت جانبی و بالاتر از برگ ها ظاهر می شوند. جام گل استکانی یا زنگوله ای شکل بوده و دارای پنج گلبرگ بنفش-آبی تیره یا آبی-ارغوانی می باشد. دوره ی گلدهی این گیاهان از اواسط تابستان تا اوایل پاییز است.

گل استکانی خوشه ای حدود پانزده زیرگونه دارد. که شامل: Campanula glomerata subsp. Glomerata ، Campanula glomerata subsp. Cervicarioides ، Campanula glomerata subsp. Serotina ، Campanula glomerata subsp. Farinosa ، Campanula glomerata subsp. Elliptica ، Campanula glomerata subsp. Subcapitata ، Campanula glomerata subsp. Hispida ، Campanula glomerata subsp. Caucasica ، Campanula glomerata subsp. Oblongifolia ، Campanula glomerata subsp. Oblongifolioides ، Campanula glomerata subsp. Symphytifolia ، Campanula glomerata subsp. Panjutinii ، Campanula glomerata subsp. Krylovii ، Campanula glomerata subsp. Daqingshanica و Campanula glomerata subsp. Speciosa می باشد.

این گیاهان بومی شمال نواحی معتدل اروپا- آسیا، از اروپا تا ژاپن هستند. این گیاه همچنین در آمریکای شمالی نیز به صورت اهلی شده در آمده است.

گل استکانی خوشه ای را می توان در جنگل ها یا چمنزارهای خشک، در بوته زارها و حاشیه ی جاده ها پیدا کرد. همچنین تا ارتفاعات حدود 1500 متر بالاتر از سطح دریا نیز می رویند.

نیازمند محل های آفتابی و گرم است و از گیاهان نادری است که خاک های آهکی را می پسندد.

به زهکشی خاک بسیار حساس بوده و در رطوبت زیاد، به سرعت از بین می رود. به آبیاری منظم (ولی نه بیش از حد) نیاز دارد.

عملیات نگهداری سالیانه گل استکانی نظیر گیاهان دائمی دیگر است. در فصل پاییز بخش های خشک شده و از بین رفته گیاه، که غالباً بخش مهمی از شاخه ها و برگ ها را تشکیل می دهد، قطع و از زمین خارج می شود و سطح خاک نیز نرم می شود. در زمستان مقداری کود دامی در سطح خاک پخش می کنند تا ریشه های این گیاهان از سرما محافظت شوند. در بهار این گیاهان به تدریج رشد می کنند و چندین بار علف های هرز آنها وجین می شود و در اوایل تابستان به گل می نشینند.