یک کارشناس کشاورزی گفت: بیماری شانکر باکتریایی در درختان هلو، علاوه بر برگ‌ریزی شدید می‌تواند به تولید میوه‌های بدشکل منجر شود.
رویا خالصی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه زنجان با بیان این‌که میزبان اصلی شانکر باکتریایی درخت هلو، زردآلو و بادام است، اظهار کرد: بر اثر این بیماری، پشت برگ‌ها سبز کمرنگ می‌شود و به مرور، قسمت بالای برگ نیز تغییر رنگ داده و لکه‌های تیره‌رنگ روی آن ایجاد می‌شود. در مرحله بعد، لکه‌ها از روی برگ جدا شده و می‌افتند و همین مساله موجب می‌شود که برگ حالت غربالی به خود بگیرد. در نهایت نیز برگ‌ها زرد شده و می‌میرند.
این کارشناس در خصوص علایم بیماری روی میوه‌ها، ادامه داد: روی سطح میوه‌ها، لکه‌های کوچک قهوه‌ای‌رنگی پدیدار می‌شود که فرو رفته بوده و اطرافشان نیز حالت سوخته دارد؛ در واقع، میوه خالدار می‌شود و با ترک‌هایی رشد می‌کند که در ابتدا کوچک‌اند ولی به موازات رشد میوه بزرگ‌تر می‌شوند. علاوه بر این، بعد از بارندگی از محل آلوده تراوشاتی سرازیر می‌شود.
وی افزود: مهم‌ترین علامت شانکر در درخت هلو، تولید صمغ در شاخه‌های آلوده است. همچنین، نواحی آلوده کمی فرورفته و تیره‌تر از بخش‌های سالم است و اغلب به طرف بالا پیشروی می‌کند. به عبارتی، به ندرت دیده می‌شود که توسعه بیماری به طرف پایین باشد و تولید صمغ نیز در اطراف نواحی آلوده بعد از خواب زمستانی شروع می‌شود. به گونه‌ای که صمغ‌ها از پوست خارج و به سمت پایین سرازیر می‌شوند.
خالصی تصریح کرد: چنانچه بیماری دور تا دور یک شاخه را فرا بگیرد، ظرف یک هفته بخش هوایی بالای آن منطقه به کلی خشک می‌شود. همچنین بیماری به شکوفه‌ها و برگ‌ها سرایت می‌کند و در شرایط جوی مساعد، منتج به خشک‌کردن شکوفه‌ها و شاخه‌های گل‌دهنده و مرگ سریع شاخه‌ها می‌شود.
این کارشناس کشاورزی با تاکید بر این‌که تولید میوه‌های کوچک و بدشکل با بازار‌پسندی نامناسب، اصلی‌ترین خسارت شانکر باکتریایی محسوب می‌شود، خاطرنشان کرد: عامل بیماری به درختانی حمله می‌کند که در اثر عوامل مختلف ضعیف شده باشند؛ در واقع، زخم‌های ایجاد شده بر اثر سرمازدگی و یخبندان، هرس و حشرات، امکان ورود عامل بیماری به داخل گیاه را فراهم می‌کند. این در حالی است که درختان هلو در مرحله خواب، نسبت به بیماری حساس‌تر از درختان فعال‌اند.
وی با بیان این‌که نهال و پیوندک آلوده از عوامل مهم انتشار بیماری در باغات به‌شمار می‌رود، اظهار داشت: انتخاب ارقام مقاوم به بیماری و استفاده از نهال‌های گلخانه‌ای که عاری از بیماری هستند از میزان آلودگی می‌کاهد. علاوه‌بر این، موقع کاشت نهال باید ریشه توسط محلول بردو (سه در هزار) ضدعفونی شود. همچنین محل پیوندک باید 15 تا 30 سانتی‌متر از خاک فاصله داشته باشد و حین پیوندزنی، قطراتی از آب یا ذره‌ای از خاک باغ بین پایه و پیوندک قرار نگیرد.
خالصی با تاکید بر این‌که حذف علف‌های هرز از دور طوقه از عوامل کاهش انتشار بیماری به شمار می‌رود، افزود: هرس همه‌ساله درختان و انتخاب پایه و ارقام مناسب نیز اهمیت بسزایی در کاهش سطح بیماری دارد. همچنین در صورت مشاهده آلودگی و اگر آلودگی توسعه چندانی نداشته باشد، می‌توانیم با یک چاقوی تیز پوست محل را بتراشیم تا به بافت زنده برسیم، سپس به‌وسیله محلول یک درصد پرمنگنات پتاسیم و یا مخلوط بردو به میزان یک در هزار، سطح مورد نظر را ضدعفونی بکنیم. این در حالی است که اگر پوسیدگی بیشتر از نصف دور طوقه را فرا‌گرفته باشد باید درخت آلوده را قطع کرد.