در طراحی فضای سبز توجه به عواملی چون میزان بارش، کاشت موفق، بافت و ساختمان خاک، تغییرات دمایی، پستی و بلندی و غیره می‌باشد و تنها با اهمیت دادن به این موارد است که می‌توان یک فضای سبز زیبا با کارایی بالا با استفاده از گیاهان بومی‌را فراهم آورد.
در طراحی یک فضای سبز اصولی، زیبا و کارا گیاهان را می‌شود به چهار صورت کشت کرد تکی، خطی، گروهی یا توده ای چهار روش کشت هستند و هر کدام از این مدل‌ها اثر متفاوتی را در بیننده القا می‌کند.
کاشت تکی یا تأکیدی
کاشت تکی یا تأکیدی:در این روش، کاشت تنها یک درخت یا درختچه که دارای ویژگی‌های خاص خود مثل نوع عادات و رشد غیر معمول و جالب نسبت به دیگر گیاهان در فضای سبز دارد میتواند نظر بیننده را به خود جلب کرده و استفاده بجا از آن میتواند از یکنواختی و تکرار جلوگیری نماید.
اگر تعداد زیادی از گیاهان تاکیدی در کنار هم قرارداده شود باعث بهم ریختگی بصری در طراحی می‌شود. ارغوان، ابریشم، باران طلایی، سه رنگ، انواعی از کراتوس‌ها، سدروس‌ها، کاج‌ها، نوئل‌ها، ماگنولیای تابستانه از جمله گلهای تاکیدی هستند که در طراحی فضای سبز از آنها استفاده می‌شود.