علف های هرز رشد بسیار سریعی دارند و در مدت زمان کوتاهی فضای بسیار زیادی را اشغال می کنند ،علف هرز در صورت چیده شدن دوباره به سرعت رشد خواهند کرد ،در این زمان چیدن آنها هیچ فایده ای ندارد و باید به دنبال راهکاری سودمند گشت.مبارزه با علفهای هرز يكی از راههای افزايش محصول گياهان زراعی است ، اما سؤال اين است در چه زمانی بايد با علفهای هرز مبارزه كرد .
اصولا علف کش ها در زمره مواد هورمونی قرار می گیرند، به همین دلیل روش اثر گذاری آن ها اکثرا به صورت اختلال در روند رشد اندام های علف هرز تعیین می شود. بر هم زدن فیزیولوژی گیاه از قبیل؛ شتاب دادن به رشد سلول های مریستمی، از بین بردن کلروفیل برگ ها و توقف روند فتوسنتز در گیاه، متوقف نمودن رشد ریشه ها و کند کردن جذب آب و مواد غذایی و در واقع گرسنه نگهداشتن گیاه، همه از اقداماتی هستند که یک علف کش می تواند انجام دهد.
بر اساس زمان اثر گذاری علف کش ها، به 3 گروه تقسیم می شود: 1- مصرف علف کش پیش از کاشت:این علف کش ها برای به تعویق انداختن زمان جوانه زدن بذور علف هرز تا رشد کافی گیاه اصلی به خاک زده می شوند. این سموم موجب خواب مصنوعی و تاخیر در جوانه زدن بذور می شوند. در این حالت علف کش را قبل از بذر پاشی یا نشاء کاری مصرف می نمایند. بیشتر از علف کش های خاک مصرف ،در این مرحله استفاده می شود. این علف کش ها را پیش از بذر پاشی توسط وسایل مختلف مثل دیسک با خاک مخلوط کرده و بلافاصله اقدام به کاشت می کنند.این علف کش ها نباید روی جوانه زدن محصول اثر سوء داشته باشند. پاره ای از علف کش ها که پیش از کاشت مصرف می شوند نیاز چندانی به اختلاط با خاک ندارند و وجود رطوبت برای تاثیر آن ها کافی است.
2- مصرف علف کش پیش از رویش
2- مصرف علف کش پیش از رویش : پس از کاشت گیاه اصلی و قبل از ظهور گیاهان به خاک زده می شود و مانع از جوانه زدن بذور علف هرز می گردد. این سموم، اشکالی در روند رشد بذور گیاه اصلی به وجود نمی آورند. از علف کش های پیش رویشی می توان آلاکلر در ذرت، متری بوزین در سیب زمینی و کلریدازون در چغندر قند را نام برد.
مصرف علف کش پس از ظهور گیاه
مصرف علف کش پس از ظهور گیاه : این علف کش ها در زمره سموم انتخابی بوده یعنی گروهی از گیاهان را از بین برده اما با همان مقدار بر روی عده ای دیگر بی تاثیرند.علف کش را به چند صورت می توان پس از رویش محصول و علف هرز به کار برد. یکی اینکه علف کش برای محصول اصلی بی ضرر باشد و یا به اصطلاح انتخابی عمل کند. دوم اینکه علف کش را طوری پاشید که به محصول اصلی پاشیده نشود، مثل بکارگیری حفاظ روی نازل که از پاشیده شدن ذرات سم باطراف جلوگیری می کند و بدینوسیله بین ردیف ها را سم پاشی می کنند. سوم آنکه علف کش را زمانی یا جائی مصرف می کنند که گیاه اصلی از آن مصون باشد مثل مصرف علف کش پاراکوات در باغات که درختان به دلیل چوبی بودن آن را جذب نمی کنند ولی علف های زیر درخت از بین می روند