از گیاهان تله بعنوان یک میزبان یا سکونتگاه انحرافی در راستای پراکنده سازی و کاهش جمعیت آفات در زراعت بهره برداری می گردد.گیاهان یا زراعت های تله برای آفات ویژه ای از جذابیت بیشتری نسبت به گیاهان اصلی برخوردارند و به عبارتی گیاهان تله بعنوان میزبانان ترجیحی دارای جذابیت بیشتری برای آفات نسبت به گیاهان اصلی باغداران و زارعین هستند. از گیاهان تله می توان به عنوان شاخص و هشدار دهنده های پیش هنگام برای آشکار سازی آفات و بیماریها و یا برای تمرکز بر یک استراتژی کنترل آفات بهره گرفت .
برخی از گیاهان بسادگی متحمل صدمات ناشی از هجوم مگس سفید هستند. این موضوع ممکن است تولید محصول را از کنترل خارج نکند امّا می تواند سبب بروز دردسرهایی برای کشاورزان گردد. در این باره به محصولاتی چون: سوسن پروئی (Alstroemeria)، انواع رُز و برخی محصولات بهاره می توان اشاره نمود لذا بسیاری از پرورش دهندگان برای حفظ گلهای آویز (fuchsia) در برابر صدمات مگس سفید به کاشت گیاهان فوق بعنوان گیاه تله اقدام می ورزند.
برخی از گیاهان نظیر انواع رُز دارای جذابیت بیشتری برای کنه ها ، گل ژربرا برای مگس سفید و گل سینرر برای شته ها هستند لذا از آنها نیز می توان بعنوان یک گیاه تله برای بدام انداختن حشرات آفت بهره گرفت .
بوته های گوجه فرنگی به عنوان یک گیاه تله جمع آوری کنندۀ آفات به جذب مگس سفید در راستای برنامه های کنترل بیولوژیک بکار می روند. آنها را در ماه دسامبر (آذر) می کارند و زنبور پارازیتوئید "Encarsia Formosa" را مستقیماً بر روی بوته های گوجه فرنگی رهاسازی می کنند. رهاسازی زنبورها را در ماه فوریه (بهمن) تا اوایل مارس (اسفند) که گیاه به اندازه کافی رشد نمود، انجام می دهند. بوته های گوجه فرنگی که در معرض پارازیتوئیدهای مگس سفید قرار می گیرند را به داخل گلخانه منتقل می سازند تا کنترل بیولوژیک این آفت سمج در محیط گلخانه انجام پذیرد لذا بوته های گل آویزی را که در ماه مه (اردیبهشت) به گلخانه منتقل می کنند، کاملاً عاری از آفت می شوند و با این روش نیازی به کاربرد سموم شیمیایی ندارند .
در برخی موارد از گیاهان خانواده غلات نظیر : گندم، یولاف و جو به عنوان پیشمرگ استفاده می شود و آنها را پس از رشد کافی در گلدان ها مورد تهاجم شته هایی با تغذیه اختصاصی قرار می دهند سپس گلدان ها را به محیط پرورش گیاهان اصلی منتقل می سازند آنگاه زنبورهای پارازیتوئید شته ها را بر روی اینگونه گیاهان جمع آوری کنندۀ آفات رهاسازی می کنند. نسل های بالغی که از این زنبورها ازدیاد می یابند به سمت محصول اصلی به پرواز در می آیند و به فعالیت می پردازند. این سیستم می تواند به کنترل مطلوب شته ها در محیط گلخانه ها بینجامد زیرا زنبورهایی که متعاقباً ازدیاد می یابند به روند مفیدشان تداوم می بخشند تا در نهایت مقهور سرنوشت محتوم گردند.