ﮔلهای آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان اﻧﻮاع زﯾﺎدی دارند ،بعضی از آنها ﺑﺮای ﺧﻮراک اﻧﺴﺎن و ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮای ﺧﻮراک دام و ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮای روﻏﻦ ﮐﺸﯽ و ﺑﻌﻀﯽ ھﻢ ﺑﺮای ﻣﻮارد زﯾﻨﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸوند . ھﻤﻪ اﻧﻮاع ﮔﻞ ھﺎی آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان از داﻧﻪ ﺳﺒﺰ می شوند و داﻧﻪی آن ھﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ھﻤان ﺗﺨﻤﻪ آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎم ﺑﺎﺷد ﯾﺎ ﺑﻮ ﻧﺪاده. داﻧﻪ ﺑﻮ داده ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺼﻮرت آﺟﯿﻞ استفاده می شود ، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺳﺒﺰ ﺷﺪن را ﻧﺪارد.
داﻧﻪ ھﺎی آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان را بهتر است دو روز ﭘﯿﺶ از ﮐﺎﺷﺖ در ﯾﮏ ﻟﯿﻮان آب قرار دهیم ﺗﺎ ﺧﯿﺲ ﺑﺨﻮرند . ﻣﻌﻤﻮلا اﮔﺮ ﭼﻨﺪ روز در آب بمانند , داﻧﻪ ھﺎ ﺟﻮاﻧﻪ ﻣﯿﺰﻧند . اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای این است ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺟﻮاﻧﻪ ھﺎ ﺳﺒﺰ شوند. ﭼﻮن وﻗﺘﯽ داﻧﻪ در ﺧﺎک ﮐﺎﺷﺘﻪ شود ﺧﯿﻠﯽ طﻮل ﻣﯿﮑﺸد ﺗﺎ ﺳﺒﺰ شود وﻟﯽ ﺑﺎ روش ﺧﯿﺴﺎﻧﺪن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺟﻮاب ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ .
داﻧﻪ ھﺎی آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان هم به صورت ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در زﻣﯿن و ھم به ﺼﻮرت ﮐﺸﺖ ﺧﺰاﻧﻪ در ﮔﻠﺪان ھﺎی ﮐﻮﭼﮏ می توان ﮐﺎﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﺻﻠﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮد . روش دوم بهتر است ﭼﻮن ﺑﺎﻋﺚ می ﺸود ﮔﯿﺎه ﺧﻮدش را ﺑﮕﯿﺮد و ﺗﻘﻮﯾﺖ شود و وﻗﺘﯽ در زﻣﯿﻦ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ، ﺧﺸﮏ ﻧﺸود و آﺳﯿﺐ ﻧﺒﯿﻨد و از طﺮﻓﯽ ھﻢ ﺑﻌﻀﯽ داﻧﻪ ھﺎ ھﺴتند ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺳﺒﺰ ﻧﺸوند.
خاک را آماده کنید. با بیل و یا کج بیل خود خاک را آماده کرده و علف‌های هرز را از آن جدا کنید و هر جا که لازم است از کود گیاهی استفاده کنید. حدود 30 سانتی‌متر از خاک را با بیل و یا ابزار در دسترس خود در جایی که می‌خواهید آفتابگردان بکارید را زیر و رو کنید. برای آفتاب‌گردان‌های بزرگ تر، این کار رو برای حدود 60 سانتی‌متر در اطراف مکان قرارگیری آن انجام دهید.
گل آفتاب گردان نیاز ﺑﻪ آﻓﺘﺎب ﮐﺎﻣﻞ دارد . ﯾﻌﻨﯽ در ﺟﺎی ﺳﺎﯾﻪ رﺷﺪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪارد و ﺣﺘﻤا ﺑﺎﯾﺪ زﯾﺮ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﺎﺷﺘﻪ شود . ﺑﻪ آب ﻓﺮاوان ھﻢ اﺣﺘﯿﺎج دارد. ﺧﺎک ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻣﺨﻠﻮط ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺧﺎک ﺑﺮگ و ﺷﻦ بهترین ﺧﺎک ﺑﺮای آﻓﺘﺎﺑﮕﺮدان ھﺴﺖ . ﮐﻮد دادن ھﻢ ﺑﻪ رﺷﺪ بهترش ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨد.