طالبی گياهی يک ساله از تيره کدوئيان است که از نام یک دهکده در ایتالیا به نام Cantaloupe گرفته شده که در این محل طالبی برای اول بار در سال 1700 میلادی کاشت شده است. طالبی یکی از محصولات با ارزش در اکثر کشورهای جهان می باشد.ميوه آن گرد به رنگ هاي زرد، سبز، مشبك، اغلب دارای خطوط عمودی هستند درصد قند كمتر از خربزه می باشد.
آب و هوای مناسب برای طالبی یک فصل نسبتاً طولانی عاری از یخبندان همراه با نور فراوان و حرارت هوای خشک و رطوبت کافی خاک است .چنانچه در دوره رسیدن میوه، شرایط آب و هوایی، ابری و بارانی باشد میوه کیفیت مناسبی پیدا نمی کند.
برای کشت در خاکهای شنی، لومی و رسی با زهکشی خوب مناسب است. دوره رویش این گیاه طولانی بین 80 تا 100 روز متفاوت است. هرچند که طالبی در طیف وسیعی از انواع خاک ها کشت می شود ولی تنها در خاک های حاصلخیز که دارای مواد غذایی آلی و معدنی کافی باشد بهترین نتیجه را می دهند. مناسب ترین Ph برای کاشت طالبی بین 6 تا 7 می باشد. در خاک های اسیدی رشد آن کاهش یافته و برگ ها به رنگ زرد مایل به سبز در می آیند.
به طور کلی كشت طالبی به صورت مستقيم صورت می گيرد به خاطر اينكه ريشه هاي آن حساس به جا به جایی است. در مناطق معتدل بذر آن را مستقیما در اواخر یا اواسط بهار در محل اصلی می کارند و در مناطق گرمسیر بذر آن در اواسط زمستان کاشته می شود. طالبی را به دو طریق پشته ای با جوی عمیق یا پشتهای با جوی کم عمق می توان کاشت. فاصله پشته ها 150 تا 250 سانتی متر و فاصله بوته ها از یکدیگر حدود 55 تا 90 سانتی متر می باشد. با در نظر گرفتن فواصل فوق باید در هر پشته فقط یک طرف آن کشت شود.
بهترین حالت عرض پشته 150 سانتیمتری و فاصله بوته 50 سانتیمتر است. در كشت سنتی به صورت كپه كاری و به روش جوی و پشته كشت می شود. اما امروزه از گلدان های فيبری جهت كاشت بذر استفاده می شود. سپس گلدان ها به زمين اصلي منتقل می شود. مزيت اين روش صرفه جويی در مصرف بذر و عدم نياز به تنك كردن بوته ها است. در حين داشت تنك كردن بوته ها و هدايت آن ها به روی پشته ها با خاك دادن پای بوته در سمت جوی، مبارزه با آفات و بيماريها و علفهاي هرز انجام می گيرد.