قارچهای عامل این بیماری Sclerotium bataticola و Pythium debaryanum میباشد. در اثر قارچ پیتیوم در قسمت ته میوهی فلفل در نزدیکی محل اتصال به دم میوه، لکههای کوچک آبسوخته نمایان میشود. قسمتهای آلوده بزرگ شده و سپس نرم، آبکی و کمی فرورفته میشوند و رنگشان در مقایسه با قسمتهای مجاور روشنتر میگردد. در مدت چهار تا پنج روز پوسیدگی بهطرف عمق میوه پیشروی کرده و تمام میوه پوسیده و نرم میگردد.
در اثر قارچ ، پوست میوه خشک و چروکیده میشود و سختینههای کوچک و سیاهرنگ در حفرههای بذر و روی بذر دیده میشوند. قارچ پیتیوم باعث گیاهچهمیری نیز میشود که شدت و گسترش آلودگی در گیاهان کشت شده در خاک بسیار زیاد و در کمپوستهای سترون یا پیتهای مکعبی شکل بهمراتب کمتر است. قارچ اسکلروتیوم نیز موجب پوسیدگی ساقه در فلفل میشود که در این حالت میسلیوم سفیدرنگ و سختینههای قارچ گاهی در پای بوتهها دیده میشود.
هنگامی که رطوبت نسبی 100 درصد و پوست میوه ترک برداشته باشد پوشش سفید رنگی از قارچ ظاهر می گردد.آلودگی میوه ها احتمالا توسط اسپور هایی که از خاک به وسیله آب بر روی گیاه پاشیده می شود صورت می گیرد و معمولا این آلودگی از زخم روی میوه شروع می شود .
در مراحل پیشرفته بیماری در اثر قارچ اسکلروتیوم پوست میوه خشک و چروکیده می گردد.موقعی که چنین میوه هایی ترک بردارند ،سختینه های کوچک و سیاه رنگ در حفره های بذر و روی بذر دیده می شود .زخم برای ایجاد آلودگی لازم و ضروری است .
راه های کنترل بیماری
راه های کنترل بیماری :کاشت بذور عاری از بیماری ،از بین بردن علف های هرز خانواده سولاناسه ،تناوب سه ساله ،شخم عمیق بعد از برداشت به منظور زیر خاک کردن بقایای گیاهان ،فاصله دار کاشتن فلفل ها ،تغذیه مناسب و رطوبت کافی ،کنترل حشرات ،جلوگیری از زخمی شدن میوه ها در خلال برداشت و حمل و نقل ،خشک نمودن میوه ها بعد از برداشت و همچنین نگهداری میوه ها در سردخانه در کاهش خسارت بیماری موثر است .