آفتابگردان بومی مناطق آمریکا می باشد که در قرن 16 میلادی بذر این گیاه به اروپا آورده شده و سپس از آنجا به سایر نقاط برده شده است. ولی امروزه به دلیل زیبایی گلهای آفتابگردان گونه های زینتی آن نیز پرورش داده می شود .این گونه گیاهی یکساله و پر رشد با ساقه منشعب و غیر منشعب و مرتفع است . انواع پا کوتاه آن نیز تولید شده است . گل ها به قطر 25 تا 30 سانتی متر و به صورت کم پر و پُر پر بوده ، گلچه های شعاعی در رنگ های زرد ، قرمز و به ندرت بنفش و گلچه های مرکزی در رنگ های زرد ، قهوه ای ، یا ارغوانی مشاهده می شود . این گیاه برای کاشت در حاشیه ، گلدان و نیز به عنوان گل بریدنی به کار می رود .
به سرما مقاوم است و نیاز به نور کامل آفتاب دارد . برای گلدهی خوب به تابستان های گرم طولانی نیاز دارد .ریشه این گیاه عمیق است و خاک آن باید خوب شخم زده شود . نیاز به خاک مرطوب ولی با زه کش خوب ، غنی از مواد آلی با PH خنثی تا قلیایی دارد . خشکی خاک را به خوبی تحمل می کند .
گل آفتابگردان نیاز به آبیاری منظم دارد برای داشتن گل های خوب و قوی آبیاری مستمر لازمه این گیاه است البته باید مراقب بود تا در اثر آبیاری زیاد ریشه های گیاه دچار پوسیدگی نشوند. در روزهای گرم تابستان و افزایش دما نیاز آبی گیاه بیشتر می شود و باید دفعات آبیاری را افزایش داد . برای تغذیه گیاه می توان از کود رشد مخصوص گیاهان زینتی در دوران رشد و در دوره گلدهی نیز می توان از کود گلدهی مخصوص گیاهان آپارتمانی استفاده کرد
ازدیاد آفتاب گردان زینتی از طریق بذر انجام می شود .برای کشت بذر آفتابگردان ابتدا باید خاک محل کشت را تا عمق مناسب شخم زد و سپس در اواسط بهار نسبت به کاشت بذرها اقدام نمود (توصیه میشود خاک محل کشت از زهکشی مناسبی برخوردار باشد و برای تقویت خاک می توان از کمپوست و یا خاک برگ و کود پوسیده دامی استفاده کرد ) بذر ها در عمق 2 تا 3 سانتی متری کاشته به فاصله 10 الی 15 سانتیمتر از یکدیگر کاشته می شوند در صورتی که می خواهید بذر را در محیط گلخانه و یا منزل کشت نمایید می توانید در بستر آماده از خاک برگ و شن بذرها را کاشته و سپس پس از برطرف شدن دوران یخبندان و متعادل شدن هوا گیاهان جوان را که 4 برگی و یا 6 برگی شده اند را محیط باز منتقل کرد . از زمان کاشت تا رویش گلها زمانی بین 8 الی 10 هفته زمان نیاز دارد .