اقاقیا درختی است با حالت رشد غیر قابل پیش بینی،غالباً چند تنه ای، دارای تاجی با فرم باز کروی و نامنظم و شاخه های افراشته به سمت بالا میباشد. پوست تنه خاکستری تیره، خشن و ترک خورده و دارای برجستگی است.برگ ها مرکب و متناوب، به طول ۱۰-۱۵ سانتیمتر و متشکل از 7-19 برگچه کامل دوک گرد به طول 2.5-5 سانتیمتر هستند. آنها هنگام بازشدن سبز، زرد و در پائیز به رنگ سبز تیره در می آیند.
گل های بسیار معطر، پروانه آسا به طول 2 سانتیمتر و سفید رنگ، در قسمت گردن لکه های زرد دارند وبه شکل گل آذین های خوشه ای به طول 10-15 سانتیمتر هستند از اردیبهشت تا خرداد ظاهر می شوند.میوه نیام های لوبیایی شکل قهوه ای مایل به قرمز، به طول 10-2.5 سانتیمتر و عرض 1.5 سانتیمتر که در پائیز و زمستان پایا هستند.
این گیاه گرما و سرمای شدید را تحمل کرده و در خاک های خشک و ضعیف خوب رشد می کند. بیشترین کاربرد آن در طراحی فضای سبز، برای کنترل فرسایش خاک است، اماغالباً در نواحی نامساعد به عنوان درخت سایه افکن یا خیابانی نیز بکار می رود. واریته های متعددی از این گیاه شامل انواع بدون خار و مجنون موجود است. واریته گل صورتی، دارای گل های صورتی رنگ معطر، از گونه نام برده، بیشترکاشت می شود.سرعت رشد این گیاه سریع می باشد .ریشه ها گسترده و فیبری با عمق متوسط و گره های تثبیت کننده نیتروژن و بسیار تهاجمی هستند.
اقاقیا به مکان آفتابی نیاز دارد.تابش مستقیم آفتاب در گرم ترین نواحی را تحمل می نماید و میزان آبیاری آن در حد متوسط است.جایی که اقاقیا کاشته می شود باید به دور از بادهای تند باشد زیرا نسبت به بادهای تند حساس است. در مکان های آفتابی ، در هر نوع خاک حتی خشک و فقیر به شرط آنکه غرقاب نشود، رشد میکند. دود و گرد و خاک را تحمل می کند.
خاک لومی عمیق بازهکش خوب و تا حدی آهکی را ترجیح می دهد. خاک های ضعیف، قلیایی یا شنی و خشکسالی را تحمل می کند.گاهی اوقات باید به وسیله کود آهن تقویت گردد؛ بخصوص زمانی که در خاکهای شور کاشته شود.هرس شدید را تحمل می کند. درخت را در جوانی هرس کنید تا فرم دلخواه را پیدا کنید. سپس سالانه برای شکل دادن هرس نمایید.
یکی از روش های تکثیر اقاقیا بوسیله بذر است. چون پوسته بذر سخت و غیرقابل نفوذ است باید در پاییز کشت شود و یا بذر را به مدت دو دقیقه در اسید قرار داد (Scarification) عمق کاشت بذر 5/1-1 سانتی متر است. روش دیگر تکثیر اقاقیا پیوند است، معمولاً ارقام زینتی را در ماههای اردیبهشت تا شهریور بوسیله پیوند زدن تکثیر می کنند. راه دیگر تکثیر بوسیله پاجوش و یا ریشه جوش و قلمه ریشه است که در فصل خواب صورت می گیرد.