بن سای داران دو یا سه خصوصیت اندام هوایی نظیر رنگ و بافت و شکل برگ و شاخه و تنه را در اکثر گیاهان جستجو می کنند، اما در مورد آزالیا رنگ نارنجی-قهوه ای تنه و یا برگ های سبز براق تعیین کننده نیستند. در این گیاه غرق در گل بودن در ماه های اردیبهشت و خرداد است که در بعضی از واریته ها تقریباً هیچ برگی نمی تواند بدون اجازه گل ها خود نمایی کند.
اخیرا واریته هایی از آزالیا اصلاح شده اند که هم زمان سه نوع گل قرمز، صورتی و ابلق روی شاخه های خود دارند. بن سای آزالیا را نمی توان روی یک برگ کاغذ و یا اتیکت معرفی کرد. شناسایی کامل آزالیا فقط در هنگام گل دادن و زمان مناسب آن اردیبهشت و خرداد است.
آزالیا بومی مناطق کوهستانی و نیمه سایه است. اگرچه نور آفتاب را تحمل می کند اما بهتر است در ایام تابستان در نیم سایه و یا حتی در سایه کامل قرار گیرد. عمر گل ها در نیم سایه بهتر است. در زمستان باید از بادهای شدید و حرارت پایین تر از 5 درجه زیر صفر محافظت گردد و گیاه به محلی امن مانند پارکینگ انتقال یابد.
آزالیا خشکی و یا حتی خاک نیمه خشک را نمی تواند تحمل کند و این به معنی آبیاری بیش ازحد و باتلاقی شدن خاک نیز نیست. مانند دیگر گیاهان آزالیا را آبیاری کنید به گونه ای که همیشه مرطوب باشد نه اشباع از آب.
هرس شاخه های اضافی و خشک و مریض درست بعد از گلدهی شروع می شود و تا سال دیگر در همین زمان هیچ هرسی به جز هرس تغییر فرم دربن سای انجام نمی گیرد.شاخه های با رشد زیاده از حد، برای حفظ فرم سربرداری می شوند. در تابستان نوک بقیه شاخه ها را نباید سربرداری نمود و گرنه گلدهی در سال آینده صدمه شدید خواهد دید.
گلدان های جوان هر دو سال و مسن ترها هر چهار سال تا پنج سال یک بار تعویض می شوند. پس از پایان دوره گلدهی فوراً تعویض می گردند. خاک باید عاری از کلسیم باشد و مواد آلی آن ترجیحاً از تورب خزه اسفاگنوم برای آن است. اضافه کردن مقداری خزه اسفا گنوم تازه برای بهتر شدن وضع زهکش ها و بالا رفتن قدرت نگهداری آب ِخاک لازم است.
جهت تقویت گیاه ،مواد غذایی استاندارد متعادل نیمه ضعیف و نیمه قوی تا شروع گلدهی توصیه می شود و سپس باید قطع شود. پس از خاتمه گلدهی با مواد با ازت پایین تغذیه کنید و تا پاییز ادامه دهید. مطمئن شوید که مواد غذایی که به گیاه می دهید عاری از کلسیم باشد و همچنین در کود آلی مصرفی نیز این نکته را رعایت کنید.