چای کوهی گیاهی معطر بوده و از خانواده نعناعیان است.گل این گیاه به رنگ صورتی- ارغوانی، به ندرت سفید یا متمایل به زرد است.به شکل بوته‌ای در مناطق کوهستانی می‌روید.رویشگاه اصلی چای کوهی در ایران، دامنه کوه‌های البرز است. این گیاه در ارتفاعات شهرستان کرج، کوه‌های چالوس، مازندران و کوهستان‌های غرب ایران به وفور یافت می‌شود.
پرورش دهندگان گیاهان دارویی موفق شدند تا این گونه گیاهی را اهلی و در مزارع خود کشت کنند.
چای کوهی گیاهی است آفتاب دوست و تا حدودی رطوبت پسند که در خاک هایی با بافت سبک تا متوسط با pH خنثی به خوبی رشد می نماید این گیاه خاکهایی با تابش مناسب نور خورشید، غنی از موادغذایی، رطوبت مناسب و زهکش خوب را با pH: 6-7 را می پسندد. نسبت به خاکهای اسیدی و قلیایی نیز تا حدودی مقاوم می باشد.
چای کوهی در محدوده وسیعی از اقالیم رشد می کند اما برای جوانه زنی یا بقای گیاهچه در ارتفاع بیش از ۱۵۰۰ متر به علت سرما رشد محدودی پیدا می کند. این گیاه در صفر درجه سانتی گراد شروع به رشد می کند , در مناطق معتدل رشد مطلوبی دارد و گرمای بیش از حد رشد آن را مختل می کند.
بارندگی زیاد باعث کاهش هوای خاک و شستشوی عناصر غذایی می گردد که برای چای کوهی مناسب نمی باشد.تحقیقات بهترین رشد چای کوهی را ارتفاع ۶۰۰ متر و بارندگی بیش از ۷۶۰ میلی متر عنوان نموده است.
تکثیر این گیاه عمدتا توسط بذر و گاها توسط ساقه های رونده صورت می گیرد. بذور ریز این گیاه را بایستی در عمق کم کشت نمود و معمولا از کشت غیرمستقیم بذور استفاده می شود.
در اواخر زمستان بذرها داخل خزانه , در پیت و بدون پوشش روی بستر کشت می شوند. بذرها در ۱۰-۲۸ روز جوانه می زنند. هنگامی که نشاها به ارتفاع ۱۰-۱۵ سانتی متر رسیدند می توان آنها را به مزرعه منتقل کرد. این عمل باید بلافاصله بعد از مساعد شدن هوا و رفع یخ بندان صورت صورت گیرد که بطور معمول مدت زمان لازم جهت انتقال نشاء از خزانه به زمین اصلی ۴۵-۶۰ روز به طول می انجامد.
چای کوهی خواص آرام بخشی و ضد اضطراب دارد. این گیاه معطر بویی شبیه به نعنا، لیمو و آویشن دارد. عطر بی‌نظیر چای کوهی به تنهایی موجب آرامش ذهن و کاهش استرس و افسردگی می‌شود و خستگی ذهنی را می برد .مؤثر در درمان سردرد ، مشکلات گوارشی ،سرماخوردگی ،التیام زخمها، سوختگی و جای نیش حشرات است.مصرف این چای برای زنان باردار توصیه نمی شود.