کیوی در بیشترنواحی معتدل رشد می کند. این میوه را بصورت تجاری درسازه های محکم کشت می کنند .آنها معمولاً به یک سیستم آبیاری مجهز می باشند که علاوه بر آبیاری مانع از یخ زدگی آنها در بهار می شود.از کاشتن آن در نواحی مرتفع به علت سردتر بودن زمستان و احتمال یخبندان بهاره بایستی خوداری کرد . تلفات این گیاه علل الخصوص طی دوسال اول بعد از کاشت بسیار زیاد است و سرما و یخبندان بی موقع یا بیش از حد متعارف جوانه هایش را میسوزاند و سیاه میکند ، با این وصف جای نگرانی نیست زیرا در آینده نزدیک گیاه دوباره و این بار روی تنه اصلی دوباره جوانه می زند .
در ایران تنها مکانهایی که تمام شرایط آب و هوایی رشد این درخت را دارا میباشند، در درجه اول استان مازندران و پس از آن استان گیلان است.این گیاه بسته به قوت و مرغوبیت زمین تا شعاع چهارمتر گسترش می یابد لذا بجا است که یک دار بست سیمی نصب کرد و بوته را به روی آن کشید ، برای داربست سه عدد سیم به طول ۷۰ سانتی متر ، ۱۴۰ سانتی متر و ۲۰۰ سانتی متر کافی است شاخه های جوان را به داربست می بندند .

این گیاه در خاکهای عمیق آبرفتی بهترین رشد را دارد. در خاکهای لومی و سیلتیلوم بهتر از خاکهای شنیلوم رشد میکند. خاک مناسب کشت این گیاه بایستی سبک و غنی از مواد آلی و دارای زهکشی مناسب بوده و عمق کافی داشته باشد. بدلیل حساسیت این گیاه به شوری بویژه نمکهای بر و سدیم، آب آبیاری بایستی حداقل شوری را داشته باشد. کلرید، بیکربنات، بر و سدیم بیشترین خسارت را به این گیاه وارد میآورند. phاپتیمم برای رشد کیوی 5/6 – 5/5 میباشد. حدود 1500 میلی متر باران در سال با پراکنش مناسب برای رفع نیاز آبی آن کافی است. در مناطقی با تابستانهای گرم تا 45 درجةسانتیگراد در صورتی که مقدار کافی آبیاری صورت گیرد (93- 74 مترمکعب در هکتار در روز) میتوان به کشت آن اقدام کرد. در دمای 32 درجة سانتیگراد در تابستان به 55 مترمکعب در هر هکتار آب در روز نیاز دارد.

بهترین زمان کاشت کیوی ماه های شهریور ومهرماه(بهترین موقع)ویا اسفندوفروردین می باشد.خاک محلی است که کیوی ریشه های خودرادرآن می گستراند لذا خیلی مهم بوده وباید مورد توجه قرارگیرد تابهترین ترکیب بدست آید.بنابراین بهترین خاک برای پرورش کیوی خاک شنی هوموس دار است این مخلوط یعنی خاک سبک شنی(50%کود پوسیده دامی و50%ماسه دریا)مناسب ترین ترکیب می باشد.قبل از کاشت زمین اصلی را شخم سپس روتیواتور زده روتیواتور یا دیسک خورد کرده درصورتی که زمین ما خاک آن سبک باشد چاله های به قطر120 تا150 سانتی متر با عمق 50 سانتی متر خاک برداری شده سپس خاک برداشته شده به اندازه %50 آن کوددامی ومقداری خاک هوموسی یا خاک برگ اضافه می کنیم سپس ضمن اینکه چاله ی خاک برداری شده راپر می کنیم به ارتفاع 40 سانتی مترازسطح زمین خاک می ریزیم به طوری که سطح پشته صاف باشد درصورتی که زمین ما دارای خاک نیمه سنگین باشد چاله ای به قطر 120*150 سانتی متر خاک برداری کرده وبه خاک خروجی %50 ماسه و کوددامی اضافه کرده ضمن اینکه چاله خاک برداری شده راپر می کنیم تا ارتفاع 70سانتی متر ازسطح زمین خاک آماده شده را می ریزیم وپس از صاف کردن پشته نهال را می کاریم. درصورتی که زمین های ما پست ودارای خاک های سنگین باشند زدن زهکش بین ردیف های کیوی الزامی می باشد.

گیاهان کیوی معمولاً دوپایه هستند یعنی هر گیاه کیوی یا نر است یا ماده.فقط گیاه ماده میوه می دهد آنهم وقتی که توسط گیاه نر گرده افشانی می شود. برای سه تا هشت تاک ماده یک گیاه نر گرده افشان لازم است.گرده افشانی توسط باد و حشرات انجام می شود ولی زنبور عسل به عنوان حشره ای ویژه برای گرده افشانی گل های کیوی می باشد که باید بسیار مورد توجه قرار گیرد.

گل ها در پایه نر زودتر از پایه ماده باز می شوند و این یکی از روش های تشخیص گیاه نر می باشد .گل های کیوی سفید رنگ بوده که در نهایت به زرد طلایی تغییر رنگ می دهند و هیچگونه شهدی ندارند اما رایحه خوشبویی را تولید می کنند .البته به دلیل نداشتن شهد برای زنبورهای عسل جذاب نیستند و به همین دلیل گرده افشانی درخت کیوی با مشکل مواجه می گردد به همین دلیل برخی از تولید کنندگان گرده های جمع آوری شده را بر روی گلهای ماده می پاشند. اما موفق ترین راه گرده افشانی اشباعی است که در این روش جمعیت های بسیار زیادی از زنبورها را بوجود می آورند ( با قراردادن کندوها در باغها) که زنبورها به علت رقابت شدید برای تمامی گلهای موجود در مسافت پروازیشان مجبور به استفاده از گلهای کیوی می شوند .