گیاه درمنه

نام های دیگر : بستیاج، علف جاروب، جنجک، قیوم انثی، شیح، درمنه ترکی، درمنه کوهی، درمنه خراسانی، درمنه ارمنی، شیح ارمنی، شیح ترکی، شیح خراسانی، شیح بری، شیح کوهی، شیح بحری، شیح یهود، ساریقون، سبزی هزارپا، سمن دو کنترا، حشیشه خراسانیه، خلال مکه، نبات سنتونین.

مشخصات کلی: گیاهی است از خانواده Compositae، از تیره مینا، دارای شکلی بوته ای و اعضای چوبی و قاعده ساقه های آنها سخت و چوبی محصور در برگ های کوچک پوشیده از کرک سفید می باشد. بلندی آن ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر در گونه های مختلف متفاوت است. بعضی از گونه ها روی زمین گسترده و برخی افراشته اند. معمولا گل های آن خشبو و طعم تلخی دارد. این گیاه هم در نواحی کوهستانی و هم در صحرا می روید. گفتنی است درمنه  نامی است که در زبان فارسی به اغلب قریب به اتفاق گیاهان جنس Artemisa که در ایران می‌روید گفته می شود.

طبیعت گیاه : خیلی گرم و خشک

ترکیبات شیمیایی : آرتمیزین، سانتونین، اسانس شامل سینئول، پی نن، سسکی ترپن، کمی ترپنیئول

خواص درمانی : موثر در درمان بیماری دیابت، دفع کرم های دراز روده، بصورت موضعی در درمان گزیدگی، تقویت لثه و دندان، جلوگیری از ریزش مو و تسریع در رشد مو، اخیرا تحقیقات زیادی در زمینه خاصیت ضدسرطانی درمنه در حال انجام است که نتایج بسیار قابل توجهی از اثر این گیاه بر سلول های سرطانی به دست آمده است، این اثر مخصوصا بر روی سلول های سرطانی ریه و سینه موثر بیشتر است، نتایج تحقیقی پیرامون این مطلب در نشریه Life Science منتشر شده است.

احتیاط : مصرف بی مورد و بدون نظر پزشک می تواند برای معده مضر باشد، همچنین باعث سردرد و عصبی شدن فرد شود.