هوموس توده اي از ذرات کانيايي به تنهايي يک خاک واقعي را تشکيل نمي دهد. خاک هاي واقعي بوسيله ارگانيزم هاي زنده تحت تاثير قرار گرفته، تغيير مي کنند و (Supplemented) افزوده ميشوند .گياهان و جانوران در توسعه و گسترش خاک ها بوسيله ايجاد مواد آلي اضافي کمک مي کنند. قارچ ها و باکتري ها اين مواد آلي را به يک ترکيب شيميايي نيمه محلول که "هوموس" ناميده مي شود، تبديل مي کنند. ارگانيزم هاي بزرگتر موجود در خاک مانند کرم هاي خاکي، سوسک ها و موريانه ها، هوموس را با مواد معدني موجود در خاک در هم مي آميزند.
توده اي از ذرات کانيايي به تنهايي يک خاک واقعي را تشکيل نمي دهد. خاک هاي واقعي بوسيله ارگانيزم هاي زنده تحت تاثير قرار گرفته، تغيير مي کنند و (Supplemented) افزوده ميشوند .
گياهان و جانوران در توسعه و گسترش خاک ها بوسيله ايجاد مواد آلي اضافي کمک مي کنند. قارچ ها و باکتري ها اين مواد آلي را به يک ترکيب شيميايي نيمه محلول که "هوموس" ناميده مي شود، تبديل مي کنند. ارگانيزم هاي بزرگتر موجود در خاک مانند کرم هاي خاکي، سوسک ها و موريانه ها، هوموس را با مواد معدني موجود در خاک در هم مي آميزند.
هوموس
" هوموس" يک ماده بيوشيميايي است که در لايه هاي بالايي خاک که تيره است، تشکيل مي شود. خود هوموس به رنگ قهوه اي تيره تا سياه است. مطالعه هوموس بصورت مجزا بسيار مشکل است، چرا که هوموس با ذرات ريز مواد معدني به خوبي مخلوط شده است. هوموس از اسيدها(هوميک و فوليک)، قارچها، باکتريها، دياستازها و ترکيبات آلي ديگر که در مراحل گوناگون تجزيه مي باشند تشکيل يافته است و در تشکيل آن نقش ليگنين حائز اهميت فراوان است؛ زيرا مواد ازته و گلوسيدها بر روي ان تثبيت گشته، به اين ترتيب از يک طرف مولکولهاي بزرگ آلي را تشکيل ميدهد و از طرف ديگر به ذرات رس متصل مي گردد. خاکدانه هاي رسي- هوموسي که به اين ترتيب از آميزش تنگاتنگ مواد آلي و معدني پديد مي آيند ساختماني نرم و قابل تهويه با ظرفيت بالاي ذخيره آب و عناصر غذايي به خاک مي بخشد .
مواد پروتئيني موجود در هوموس که از کالبد موجودات زنده حاصل مي شود، توسط موجودات ذره بيني با منشاء گياهي و جانوري(گياوزيا) تجزيه مي يابند و به آهستگي معدني شده، به طور پيوسته غذاي گياهان را تامين مي نمايند. به بيان ديگر هوموس ماده غذايي بينابيني و ذخيره اي است که عامل اصلي حاصلخيزي خاک را تشکيل مي دهد .
فواید هوموس
هوموس فوايد زيادي را براي خاک فراهم مي آورد؛ از آن جمله مي توان به موارد زير اشاره نمود :
- هوموس توانايي خاک را براي نگهداري و ذخيره رطوبت افزايش ميدهد
- ته نشست مواد حمل شده توسط باد و باران
- هوموس منبع مهم مورد نياز تامين کربن و نيتروژن گياهان است
- هوموس باعث بهبود ساختمان خاک براي رشد گياهان مي شود
انواع هوموس
هوموس داراي انواع گوناگوني است که بستگي به کيفيت مواد آلي و نوع سنگ مادر دارد :
1- هوموس مول: پيوند تنگاتنگ با ذرات معدني دارد و غالبا در اقليم معتدل و مرطوب بر روي خاکهاي قليايي و رسي با خاک برگ فراوان و تجزيه پذير تشکيل مي شود .
2- هوموس مور: فشرده تر بوده، در اقيلم سردتر و بر روي خاک برگهايي که به دشواري تجزيه مي شوند(مانند برگهاي سوزني کاج) و بر روي خاکهاي ماسه اي و اسيدي که عملا فاقد کلوئيد رس مي باشند تشکيل مي شود .
3- هوموس مودر: نوع بينابيني دو قسم فوق مي باشد. نمونه هوموس اسيد در اطراف کوه هاي آلپ مشاهده مي شود .
فعاليت هاي آلي
فعاليت هاي آلي در خاک ها فراوان است. يک سانتي متر مکعب از خاک حاوي بيش از 1000000 باکتري است. 1 هکتار از چراگاه ها در يک آب و هواي مرطوب مي توانند حاوي بيش از 1000000 کرم خاکي و 25000000 حشره باشد. حشرات و کرم هاي خاکي در به هم آميختن و تهويه خاک ها نقش بسيار موثري دارند. اين ارگانيزم ها(موجودات زنده) مسئول ايجاد بخش مهمي از هوموس بوسيله گوارش ناقص مواد آلي هستند .
هوموسی شدن یا Humification :
از تجزیه لاشبرگها هوموس تشکیل میگردد. تغییر شکل مواد آلی اولیه به هوموس را Humification ( Ganzhara 1974, Zech et al. 1990, Malterer et al. 1992 ) یا Maturation ( Duchaufour 1982 ) گویند.
منبع مواد برای سنتز هوموس شامل، ترکیبات باقی مانده از تجزیه ناقص لاشبرگهای آلی و فرآوردههای حاسل از فعالیت میکروبی هستند ( Quideau 2006 ). در واقع، هوموسیشدن، فرایند تثبیت مواد آلی است. Kogel-knabner 2002 بیان کرد، ترکیبات سنتز شده توسط سلولهای گیاهی و جانوری در طول تجزیه مواد آلی، در تشکیل مواد هوموسی اهمیت دارند.
Kumada 1987 ، فرایند هوموسیشدن توسط فاکتورهای تشکیل خاک : اقلیم، مواد مادری، پوششگیاهی و زمان کنترل میشود.
تجزیه لاشبرگها
تجزیه لاشبرگها زمانی شروع میشود که لاشبرگ توسط موجودات بزرگتر خاک مثل کلمبیا، هزارپایان، کرم خاکی خرد میشوند.زمانیکه لاشبرگها بیشتر و بیشتر خرد میشوند، سطح قابل استفاده میکروارگانیسمها برای هوموسیشدن افزایش مییابد. ممکن است در فرایند تجزیه هم میکروارگانیسمها و هم ماکروارگانیسمها از لاشبرگهای که آسان تجزیه میشوند، تغذیه کنند. زمانی که لاشبرگها از مواد سخت و بزرگتر تشکیل شده باشد، در ابتدا باید توسط ماکرواگانیسمها خرد می شوند.
همیسلولز و سلولز در لاشبرگها توسط میکروبها سریع تجزیه میشوند، در حالی که موادی مثل لیگنتین، کوتیکول گیاهی و کیتین حیوانی باقی میمانند ( Kevan 1968 ).
با گذشت زمان، تجزیه توده مواد آلی افزایش مییابد. سرانجام بقایای گیاهی به طور کامل هوموسیشده و نسبت C/N پیوسته کاهش مییابد. در pH بیشتر از 5 باکتریها و اکتینومیستها تجزیهکنندگان اصلی هستند که تولید هوموس مول میکنند. در pH کمتر از 5 قارچها تجزیه کننده اصلی هستند، که تولید هوموس مور میکند.
فاکتورهای متفاوتی روی سرعت تجزیه لاشبرگها موثرند. سرعت تجزیه در شرایط محیطی گرم، مرطوب و غنی از مواد غذایی سریع است. هوموسیشدن در مواد سنگی، تحت پوشش علفی در خاکهای مرطوب و در مواد مادری دارای کربنات زیاد قابل توجه است ( Smith et al.1950, Gaikawad and Hole 1965, Anderson et al. 1975, Schaetzl 1991b ).
کند شدن هوموسی
جذب مواد آلی و هوموس توسط رسها تجزیه و هوموسی شدن را کند میکند.کمپلکس اسید هومیک و رس در علفزارها وجود دارد.
بعد از شخم علفزارها مواد آلی را سریع از دست میدهند، زیرا تجزیه هومیک اندک است و به نحو دیگری تجزیه میشوند.( Martel and Poul1974, Tiessen and Stewart 1983, Gregorich and Anderson1985, Zhang et al. 1988 ) به هر حال، بعد مدت طولانی از شخم مقدار مواد آلی این خاکها ثابت میشود. در نهایت ذرات خاک فقط با مقاومترین Ligno_Protein باقیمانده که رنگ خاک را حتی در مقادیر کم تیره میکند، پوشیده میشود.
در هوموسی شدن نسبت C/N بقایای گیاهی اولیه اهمیت دارد. بقایای گیاهی با C/N بالا آهستهتر تجزیه میشوند.
در خاکهای با pH بالا و کلسیم تبادلی فراوان، مقدار زیادی از مولکولهای آلی از هوماتهای کلسیم تشکیل شده، که به تجزیه شدن مقاوم است. کلسیم نماینده استحکام مواد آلی است ( Duchaufour 1976, Zech et al. 1990 ). بعلاوه تعداد زیادی از مولکولهای هومیک و ترکیبات، روی سطح رس ریز میچسبند.کمپلکسهای رس- هوموس مقاومت بالایی دارند. کمپلکس رس- هوموس خاکهای علفزار اغلب در بخش رسریز قرار میگیرند ( Dudas and Pawluk 1969, Oades 1989 ).
مراحل هوموسی شدن
Humification فرایند چند مرحله ای است ( Quideau 2006 ) و به فرایندهای زیر تقسیم میشود:
1- تجزیه بیولوژیکی مواد آلی (Biodeterioration) :
تجزیه بیولوژیکی مواد آلی زمانی اتفاق میافتد که شرایط برای تجزیه میکروبی مناسب باشد. تجزیه بیولوژیکی به طور آهسته در خاک انجام می شود. کرمها و جانوران خاک، باکتریها، اکتینومیستها، قارچها و... نقش مهمی در تجزیه بقایای گیاهی و جانوری دارند ( Kumada 1987, Stevenson 1994, Brussoard and Juma 1996 ).
2- کمپوستی شدن (Composting) :
در طی این فرایند، ترکیبات کربندار و نیتروژنه از طریق فعالیت جمعیت میکروبی در مواد آلی پیچیده که از نظر شیمیایی و بیولوژیکی شبیه مواد هوموسی هستند، تغییرشکل مییابند. فرایند کمپوستی شدن شامل برهمکنش بین مواد آلی، میکروبها، رطوبت و اکسیژن است. در جذب مواد آلی توسط میکروبها ، دیاکسید کربن، آب و دیگر محصولات آلی و انرژی تولید و آزاد میکنند. انرژی اضافی به صورت گرما آزاد میشود ( Biddlestone et al. 1985, Epstein 1997 , Pare et al. 1998,Veeken 2007 ).
با افزایش دما رشد و فعالیت موجودات خاک افزایش مییابد ( Epstein 1997 ). سرعت تجزیه توسط اکسیژن، که تابعی از فعالیت میکروبی است، اندازهگیری میشود. ویژگیهای فرایند هوازی: تجزیه سریع، دما بالا، عدم وجود بوی بد است ( Biddlestone et al. 1985 ). میکروبها به کربن به عنوان منبع انرژی و نیتروژن برای سنتز پروتوپلاسم، نیاز دارند.
کود آلی
محصولات حاصل از کمپوستی شدن میتوانند به عنوان کود آلی استفاده شوند. کاربرد کمپوست در خاک روی کیفیت مواد آلی خاک، ویژگیهای شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی خاک و عملکرد عناصر غذایی گیاهان اثر می گذارد و باعث بهبود ویژگیهای فیزیکی خاک مثل : ظرفیت تبادل کاتیونی، ظرفیت نگهداری آب، تخلخل، افزایش درصد مواد آلی میگردد ( Hayes et al. 1989 ).
3- تشکیل پیت (Peat formation) :
پیت ماده ناهمگن است، که معمولا اول تحت شرایط هوازی و سپس در فرایند هوموسیشدن غیرهوازی تشکیل میشود.
Waksman 1936 : تشکیل پیت شامل 4 مرحله است:
1- تجزیه سریع مواد محلول در آب
2- تجزیه کند اجزاء گیاه
3- تجمع تدریجی اجزاء مقاوم
4- تجزیه میکروبی مواد سلولی .
کربوهیدراتها در تشکیل پیت اهمیت دارند. تبدیل پیت به زغال زمانی اتفاق میافتد که پیت تحت دما و فشار بالا قرار گیرد. Rakowsk 1959 بیان کرد، زمانی که کربوهیدراتها از بین روند، پیت به زغال تبدیل میشود. تشکیل زغال سیاه، فرایند ژئوشیمیایی، تحت دما و فشار بالا است ( Given 1984 ).
معدنی شدن خاک
نقطه پایان هوموسی شدن زمانی اتفاق می افتد که تجزیه هوموس به مقدار زیادی افزایش یابد. در نهایت، خاک به طور کامل معدنی میشود.
humufication-translocation مثل اسپودوسولهای شنی، هوموسی شدن داخل خاکهایی انجام میشود که کم عمقتر از خاکهایی که pedoturbation در آنها فعال است. مثل Silty Udolls . بنابراین در تعداد زیادی از اسپودوسولهای اسیدی ضخامت افق A کم است یا و جود ندارد و مرز افق O شارپ نیست.
Bioturbation-Humufication افق A مستعد به ضخیم شدن است، سرعت هوموسیشدن افزایش مییابد و مرز O-A مشخص نیست.
در اغلب خاکها سرعت Humufication و Littering به یک ثباتی می رسد.
خاکهای اقلیم گرم و مرطوب افق O نازکتری دارند ، زیرا Humufication سریع است و برعکس تولید لاشبرگ آنجا سریع است.