با
توجه به هدف شخم انواع عملیات مختلف شخم را در طی مراحل سیكل محصول، بعد از برداشت
، قبل از كاشت و هنگامی كه محصول در زمین است را می توان انجام داد.
بعد
از برداشت
:
به
منظور تسریع عمل تجزیه بهتر است قبل از تهیه بستر كشت برای محصول بعدی بقایای
محصولات قبلی بر روی خاك انباشته شود. بقایای محصول ، كود سبز محصولات و كودهای
محوطه باید بر روی سطح خاك ریخته شود. (15 -20 سانتیمتری) زیرا تجزیه در لایه های
عمیق تر بصورت ناقص صورت گرفته همچنین ممكنست باعث تولید مواد بازدارنده رشد
شوند كه می تواند به محصول بعدی آسیب برساند.
شخم
اولیه
معمولاً
در گیاهان یكساله یا كاشت جدید شخم اولیه با گاوآهن یا اجزای شبیه به آن صورت می
گیرد .بطور كلی شخم خاك باید سطح رویی خاك را زیرورو كرده و همچنین عمق میانی خاك
را بطور متوسط بهم زند. شخم عمیق خاك باعث مخلوط شدن لایه های خاك می گردد كه این
امر برای ارگانیسم های خاك مضر بوده و باعث تخریب بافت طبیعی خاك می گردد.
تهیه
بستر
قبل
از بذر افشانی یا كاشت ، شخم ثانویه به منظور مسطح كردن سطوح نامناسب شخم انجام می
گیرد. تهیه بستر بذر با اهدافی نظیر فراهم كردن كلوخه هایی با اندازه مناسب جهت
ایجاد خاك به اندازه كافی نرم انجام می گیرد.
اگر
علف های هرز زیاد باشند بستر سازی كشت باید زودتر انجام گیرد تا بدنبال آن جوانه
زنی بذور علف های هرز قبل از كاشت دانه صورت گیرد . مطمئناً شخم خاك بعد از
روئیدن علف های هرز باعث از بین رفتن آنها می گردد.
در
جایی كه با مشكل غرقاب شدن خاك مواجه هستیم كشت دانه ها باید روی پشته یا لبه های
آن صورت گیرد.
شخم
بین محصولات
پس
از رشد محصولات مطمئناً شخم زدن خاك مثل بیل زنی باعث توقف رشد علف های هرز خواهد
شد. همچنین این امر باعث بهبود خاك و كاهش تبخیر رطوبت خاك در لایه های عمیق تر
خاك می شود. اگر محصولات بطور موقتی دارای كمبود مواد غذایی باشند بطور حتم شخم
زدن باعث تسریع تجزیه مواد ارگانیك و در نتیجه دسترسی آسان به مواد غذایی خواهد
شد.