روشهاي كنترل آفات گياهان زينتي :
- توليد گياهان مقاوم به آفات؛
- استفاده از تکنيکهاي زراعي؛
- تکنيک رهاسازي نرهاي عقيم؛
- استفاده از تلههاي فرموني.علاوه بر اين 4 روش در مبارزه با آفات روشهاي ديگري وجود دارد كه خيلي به صورت گسترده مورد استفاده قرار نگرفتهاند.
ساير روشهاي كنترل آفات- استفاده از تركيبات شيميايي دور كننده (Repelents)؛
- استفاده از مواد ضد تغذيه (Antifeedants)؛
- استفاده از عقيمکنندههاي شيميايي (Chemostrilants)؛
- استفاده از تلههاي نوري؛
- استفاده از تلههاي چسبناک.
در اينجا در مورد تعدادي از مهمترين روشها بصورت فشرده مطالبي ارائه ميشود.
* توليد گياهان مقاوميکي
از روشهاي جالب توجه در مبارزه با آفات توليد گياهان مقاوم است. اصول
اساسي اين روش دگرگوني مصنوعي گونههاي گياهي به روش ژنتيکي است به نحوي که
گياه توليد شده ميزبان مناسبي براي آفت نباشد. اين تغييرات ميتواند به دو
روش فيزيکي و شيميايي باشد.
تغييرات فيزيکي عمدتاً تغييراتي در
ظاهر و بافت گياه است. بعنوان مثال گياهاني كه با بافت سخت توليد ميشوند
در مبارزه با آفات مناسبترند. همچنين گياهاني که سطح برگ آنها از کرک
بيشتري برخوردار است.
قابل توجه است که هر يک از اين روشها ممكن
است فقط در مبارزه با يک آفت مفيد باشد و در مبارزه با گونه ديگر نقش منفي
ايفا کند. لذا در مبارزه با آفات كلاً به مجموع آفاتي که بر روي يک گونه
گياهي فعاليت ميکنند، توجه داشته باشيد.
تغييرات شيميايي در برگيرنده تغيير در مواد شيميايي موجود در گياهان است، که بصورتهاي مختلفي در کنترل آفات نقش دارد.
1)آنتيزنوز(Antixenosis) : مكانيزم شيميايي و فيزيكي كه باعث دفع حشرات و ممانعت از استقرار آنها روي گياه ميشود.
2)آنتيبيوز(Antibiosis) : مكانيزمي كه باعث اثرات معكوسي روي ويژگيهاي بيولوژيك آفت ميشود.
3) تحمل (Tolerance) : مكانيزمي كه باعث افزايش تحمل گياه در مقابل حمله آفت ميشود.
در
توليد گياهان مقاوم، وجود ارتباط تنگاتنگ بين متخصصين ژنتيک گياهي و
متخصصين حشرهشناسي مهم است. اين دو گروه از متخصصين الزاماً بايد در توليد
گياهان مقاوم با هم همکاري داشته باشند.
توليد هر واريته يا هر
گياه مقاوم به آفت، حداقل حدود 10 تا 15 سال طول ميکشد. مزيت عمده استفاده
از گياهان مقاوم اينست که اين روش با ساير روشهاي مبارزه با آفات سازگار
است. بعنوان مثال حشراتي كه در روي گياهان مقاوم به آفات تغذيه ميکنند
عموماً در مقابل شرايط محيطي حساستر و ضعيفترند و سريعتر از بين
ميروند. همچنين گياهان مقاوم به آفات ميتوانند کارآيي دشمنان طبيعي را
افزايش دهند.
بعنوان مثال گياه توليد شده با ميزان کرک كمتر در سطح
برگ، باعث افزايش کارآيي بعدي از پارازيتوئيدها ميشود. تاكنون گياهان
مقاوم براي بيشتر از صد گونه گياهي توليد شدهاند.
آيا توليد گياهان مقاوم ميتواند بعنوان يک نوع کنترل بيولوژيک باشد؟
توليد
گياه مقاوم اگر صرفاً بر روي جمعيت آفت تاثير بگذارد کنترل بيولوژيک نيست،
در حاليکه اگر باعث افزايش کارآيي دشمنان طبيعي باشد نوعي کنترل بيولوژيک
محسوب ميشود.
* استفاده از تكنيكهاي زراعياز ديگر روشهاي
مبارزه با آفات ميتوان به روشهاي زارعي اشاره کرد. كنترل زراعي آفات در
برگيرنده تغييرات اَگروتكنيكي به منظور كاهش توليد مثل و بقاي آفت است.
روشهاي زراعي از قديميترين روشهايي هستند که توسط بشر در کنترل آفات
مورد استفاده قرار گرفتند.
كنترل زراعي آفات
- تغيير در زمان كاشت و برداشت؛
- شخم زدن؛
- تغيير فواصل كشت؛
- آبياري؛
- تناوب زراعي؛
- كاشت گياهان تله.
زمان
کاشت در مورد بعضي از محصولات در کنترل آفات نقش مهمي دارد. به عنوان مثال
با كشت گياه در زمان نبود آفت (زودتر يا ديرتر از زمان کشت معمول) گياه از
خسارت آفت فرار داده ميشود.
در تناوب زراعي گياهي که بعنوان گياه
دوم کاشته ميشود، نبايد در ارتباط سيستماتيک بوتانيکي با گياه اول باشد.
در واقع اگر آفات گياه اول با آفات گياه دوم متفاوت باشد ميتوان در
بيولوژي آفات ايجاد اختلال کرد و جمعيت آنها را کاهش داد.
* تكنيك رهاسازي نرهاي عقيمدر
اين روش با تكثير جمعيت انبوهي از حشرات نر و قرار دادن آنها تحت تاثير
مواد راديواكتيو و رهاسازي آنها در طبيعت در توليد مثل آنها اختلال ايجاد
ميشود. اين يك روش ديگر مبارزه با آفات است. يکي از تکنيکهاي بسيار جالب
که حداقل در مورد 10 گونه از آفات توصيه شده است. در اين روش بطور خلاصه،
نرها را در اَنسکتاريوم يا محيط پرورش حشرات با جمعيتهاي بسيار انبوه
توليد ميکنند، سپس آنها را تحت تاثير مواد راديواکتيو مثل کبالت قرار
ميدهند، اين عمل باعث بوجود آمدن اختلالات ژنتيکي در اسپرم حشرات نر
ميشود. بعد از رهاسازي حشرات نر در طبيعت، با حشرات ماده آزاد جفتگيري
ميکنند. اما تخمهاي توليد شده توسط مادهها عموماً تفريغ نميشود و از آن
نِتاجي بوجود نميآيد
منبع:http://javidan-group.blogfa.com