روغن های گیاهی (بادام شیرین و تلخ، بادام زمینی، پنبه دانه)

ترکیبات:

بادام شیرین حاوی روغن ثابت و پروتئین بوده و فاقد گلیکوزید امیگدالین است، در صورتی که بادام تلخ محتوی امیگدالین بوده که در اثر هیدرولیز، بنزوالدئید و اسیدهیدروسیانیک ایجاد می نماید. روغن بادام را از دانه های بادام شیرین به وسیله فشار به دست می آورند.

روغن بادام از گلیسریدهای چرب مانند اولئیک، لینولئیک، پالمیتیک و میریستیک تشکیل یافته است.

موارد استفاده:

روغن بادام دارای خاصیت مسهلی بوده و به عنوان حلال در محلول های تزریقی به کار می رود. از این روغن به مقدار زیاد در فراورده های آرایشی استفاده به عمل می آید.

در طب سنتی ایران از روغن بادام تلخ و شیرین به عنوان مسهل ملایم استفاده کرده، و روغن بادام شیرین را جهت برطرف کردن ناراحتی های سینه به کار می برند. علاوه بر این آن را برای زخم های مثانه توصیه کرده اند. روغن بادام تلخ را برای برطرف کردن سنگ کلیه و مثانه به کار برده و معتقدند که قولنج معده را برطرف می نماید.

روغن بادام زمینی

روغن بادام زمینی را از میوه یا دانه های رسیده گیاهی به نام آراشیس هیپوگا؛ از تیره نخود به دست می آورند. بادام زمینی گیاهی است یکساله که بومی برزیل بوده ولی در هندوستان، افریقا، امریکای جنوبی، نیجریه و بعضی از کشورهای اروپایی کشت می شود و در سال های اخیر کشت آن در ایران هم معمول گردیده است.

میوه های بادام زمینی در زمان رسیدن خود را در داخل زمین مخفی می کنند تا گیاه کاملاً رشد نماید. هر میوه حاوی یک تا سه عدد دانه های قهوه ای روشن می باشد. این دانه ها حاوی 40 درصد روغن ثابت، 20 درصد پروتئین و مقدار زیادی ویتامین می باشند. پس از رسیدن کامل، پوسته ها را از دانه ها جدا کرده و روغن را به وسیله ماشین های مخصوص از طریق فشار از دانه ها جدا می کنند. این روغن، مایعی است بی رنگ یا زرد روشن با بویی جزئی و مزه ملایم.

ترکیبات:

روغن بادام زمینی از گلیسریدهای اسیدهای چرب مثل اسیداولئیک، اسیدلینولئیک، اسیدپالمیتیک، اسیداستئاریک، ایسدآراشیدیک، اسیدبهنیک و اسیدلیگنوسریک، که همه با هم حدود 10 تا 12 درصد روغن را تشکیل می دهند، تشکیل یافته است.

موارد استفاده:

کاربرد این روغن شبیه به روغن زیتون بوده و آن را به عنوان ماده کمکی در بعضی از فراورده های دارویی به مصرف می رسانند. مهمترین مورد کاربرد آن به عنوان روغن غذا می باشد. این روغن جزو دسته روغن های خشک شده محسوب می شود و در نقاشی می توان آن را مورد استفاده قرار داد، ولی می توان به خوبی آن را برای چرب کردن ماشین آلات هم به کار برد. عمل صابونی شدن این روغن به کندی صورت می گیرد، ولی در عوض صابون حاصل سفید و عالی می باشد. این روغن را به عنوان حلال در بعضی محلول های تزریقی داخل عضله ای به کار می برند. تفاله های بادام زمینی که هنوز حاوی روغن می باشد، به عنوان ماده غذایی باارزشی جهت خوراک دام ها به مصرف می رسد.

روغن پنبه دانه

روغن پنبه دانه از دانه های کشت شده گیاهی به نام گوسیپیوم هیرسوتوم و گونه های دیگر این جنس از تیره مالواسه به دست می آید.

روغن پنبه دانه را پس از جدا کردن دانه ها از الیاف پنبه، به وسیله 1500 پوند فشار از آن جدا می کنند. این روغن که حدود 30 درصد وزن دانه را تشکیل می دهد، کدر و قرمز رنگ می باشد. از طریق صاف کردن و ازبین بردن رنگ، روغن خالص و تصفیه شده را به دست آورده و به بازار عرضه می نمایند. در این صورت، روغن مایع زرد کم رنگ، بی بو و دارای مزه ملایم است.

ترکیبات:

روغن پنبه دانه دارای گلیسریدهای اسیدهای چرب مانند لینولئیک، اولئیک، پالمیتیک، میریستیک، استئاریک و آرشیدیک می باشد.

موارد استفاده:

روغن پنبه دانه را به عنوان حلال در بسیاری از فرآورده های دارویی تزریقی به کار می برند. این روغن را می توان بعد از هیدروژنه کردن به جای روغن خوک مصرف نمود. از روغن پنبه به مقدار زیاد در صنعت صابون سازی استفاده به عمل می آید.