گیاهان کم ( CAM ) :
دسته ای گیاهان در مناطق گرم و خشک ، بیابانی ، کم آب و مناطق حاره ای امکان انجام فتوسنتز در روز را به دلیل تفات آب از طریق روزنه های خود ندارند.
بطوری که اگر روزنه ها ی خود را در روز برای انجام فتوسنتز باز نگه دارند بدلیل تلفات شدید آب از روزنه ها بصورت تعرق امکان حیات را از دست می دهند.
بنابراین در این گیاهان برای تطابق با شرایط بحرانی ( از نظر دما و رطوبت ) تکاملی در خود ایجاد کرده اند که در شرایط بسته بودن روزنه ها در روز بتوانند فتوسنتز کرده و به حیات خود ادامه دهند.
مکانیسم تثبیت Co2 در گیاهان CAM شبیه گیاهان C4 است با این تفاوت که در گیاهان C4 محل فعالیت دو آنزیم PEP کربوکسیلاز و RUBP کربوکسیلاز متفاوت است ولی در گیاهان CAM زمان فعالیت این دو آنزیم فرق می کند.
گیاهان CAM در شب که دما و تعرق پائین است روزنه های خود را باز نموده و CO2 را بصورت اسید مالیک تثبیت کرده و در واکوئل های خود ذخیره می کنند.
سپس در روز اسید مالیک ذخیره شده را به هیدراتهای کربن تبدیل می کنند ( مانند گیاهان C4 ) . به این ترتیب گیاهان CAM با انجام تعرق بسیار کم فتوسنتز می کنند و به اینصورت به حیات خود ادامه می دهند.
اپیدرم گیاهان CAM از چند لایه تشکیل شده است و کوتیکول ضخیم دارند. سطح برگ آنها پوشیده از کرک است. در بعضی از گونه ها کرکها کاملاً تحلیل رفته و بصورت خار در آمده است.
این گیاهان دارای برگها و ساقه گوشتی با واکوئلهای پر از آب هستند. گیاهان CAM مانند گیاهان C4 ، Co2 را بصورت اسیدهای چهارکربنه ( توسط آنزیم PEPC ) تثبیت می کنند و یکی ار تفاوتهای آن با گیاهان C4 اینست که این عمل در شب که روزنه ها باز هستند انجام می شود . انرژی لازم برای این عمل از گلیکولیز تأمین می شود.
در گیاهان CAM در طول روز مقدار هیدراتهای کربن ذخیره ای در برگ افزایش می یابد و در شب برعکس کاهش می یابد .
تغییرات شبانه روزی در مقدار اسید آلی موجود در برگ گیاهان CAM بعلت تولید اسید مالیک در شب و تجزیه شدن آن در طول روز است.
از جمله گیاهانی که دارای سیکل CAM هستند می توان به انواع کاکتوس ها ، آناناس ، آگاو و غیره اشاره کرد.