آلودگیهای محیط زیست :
آلودگی ورود یک عنصر یا ماده غیر طبیعی به محیط و یا تغییر در مقدار آن نسبت به مقدار طبیعی که در بیوسفر وجود دارد.
بنابراین وقتی گوییم که ترکیبات سرب در هوا ، چون سرب منشاء اتمسفری ندارند نوعی آلودگی محسوب می شود. افزایش Co2 به میزان بیشتر از حد طبیعی نوعی آلودگی می باشد.
خیلی از عناصر هستند که به وفور به صور مختلف در کره زمین وجود دارند ولی ایزوتوپ های رادیو اکتیو آنها بدلیل اینکه منشاء طبیعی ندارند و ورودشان در اکوسیستم نوعی آلودگی است. آلودگی صدا از همه نوع آلودگی سخت تر و در عین حال کنترل آن ساده تر است.
در مورد مواد رادیواکتیو واژه ای تحت عنوان نیمه عمر داریم که عبارتست از مدت زمانی که طول می کشد که نصف مقدار عنصر رادیواکتیو غیرفعال شده از بین برود و یا به مواد غیر رادیواکتیو تبدیل شود.
این کاهش معمولاً یک کاهش هندسی است مثلاً در مورد ید ، نیمه عمرش 8 روز است ولی مواد مختلف رادیواکتیو ، نیمه عمرهای متفاوتی دارند .
بعضی ها مثل ید در کوتاه مدت و بعضی ممکن است هزاران سال طول بکشد بنابراین در کاربرد مواد رادیواکتیو ، ایزوتوپ هایی توصیه می شوند که نیمه عمرکوتاهتری دارند.
مدت زمانی که طول می کشد که نیمی از عنصر رادیواکتیو از بدن موجود زنده خارج شود ، نیمه عمر بیولوژیک نام دارد. هرقدر نیمه عمر بیولوژیک عناصر طولانی تر باشد اثر آن زیادتر است . هر عنصر رادیواکتیویک نیمه عمر بیولوژیک مشخص و واحد ندارد.
بعضی از مواد خاصیت تجمعی دارند و در سطوح نهایی تغذیه به مقدار زیاد تجمع پیدا می کنند. نیمه عمر سزیم 137 ، حدود 30 سال است و استرانسیوم 90 ، حدود 28 سال.
با بررسی های انجام شده در انفجارات اتمی درشوروی ، سزیم 137 بررسی شد و دیدند که مقداری از این سزیم وارد گلسنگ ها می شود که نیمه عمر بیولوژیک سزین در گلسنگ ها 13 سال است.
گوزنها که از گلسنگها تغذیه می کنند سزیم به بدن آنها وارد شده که نیمه عمرش 3-5 هفته است و شکارچی که از این گوزنها تغذیه می کند ، نیمه عمر سزیم در بدنش حدود 65 روز می باشد. بنابراین نیمه عمر بیولوژیک در هر گونه حتی زیرگونه ممکن است متفاوت باشد.
منبع اصلی بارانهای اسیدی ، گازهای آلوده کننده ی هواست. دریاچه ها اولین قربانی باران های اسیدی و جنگل ها دومین قربانی هستند.