سبزینه یا کلروفیل، رنگیزه‌ای سبزرنگ است که در اکثر گیاهان، خزه‌ها و سیانوباکتری‌ها یافت می‌شود. سبزینه بخش اعظم نور آبی و قرمز را جذب و نور سبز و زرد را از بین طیف‌های الکترومغناطیسی منعکس می‌کند. رنگ سبز گیاهان به دلیل انعکاس نور سبز از کلروفیل‌هاست.
وظیفهٔ سبزینه، نورساخت (فتوسنتز) در یاخته است که گیاه را قادر می‌سازد از نور خورشید انرژی کسب کند.
در واقع سبزینه، ماده ای شیمیایی است که تقریبا در برگ و ساقه تمام گیاهان و جود دارد و رنگ آنها را سبز می‌کند . گیاهان، برای ساختن غذایشان به کلروفیل نیاز دارند . نور خورشید که روی برگ درختان می تابد، با کلرو فیل واکنش می دهد تا دی اکسید کربن موجود در هوا و آّب مکش شده به وسیله ریشه گیاه از زمین را به غذای حاوی قند و نشاسته تبدیل کند.
«کلروفیل» (Chlorophyll) در مزوزوم‌های موجود در سیانوباکترها، جلبک‌ها و سلول‌های گیاهی فتوسنتز کننده وجود دارد. کلمه کلروفیل، از کلمه یونانی «khloros» به معنای رنگ سبز گرفته شده است.
وجود کلروفیل، برای انجام فتوسنتز و تولید انرژی گیاه ضروری است چون به گیاهان این امکان را می‌دهد تا نور را به دام بیندازند و از آن انرژی مورد نیاز خود را جذب کنند.
کلروفیل در کجای گیاه قرار دارد؟
رنگدانه‌های گیاهان در فتوسیستم یک و دو، در غشای تیلاکوئیدی کلروپلاست‌ها قرار دارند. یعنی از سلول‌های یوکاریوتی تشکیل شده‌اند. کلروفیل، عملکرد خود را در داخل کلروپلاست انجام می‌دهد و محصور بودن در کلروپلاست به عملکرد بهتر آنها کمک می‌کند. در برخی پروکاریوت های فتوسنتز کننده مثل سیانوباکترها به دلیل نبودن کلروپلاست و سایر اندامک‌های متصل به غشای سلولی، رنگدانه ها در غشای پلاسمایی محصور نمی‌شوند و در سیتوپلاسم هستند.