گلهاي زينتي
در
باغ ايراني گلها را معمولا پاي درختان در حاشيه خيابانها مي‌كاشتند.
ايرانيان از گلهايي استفاده مي‌شد كه علاوه بر زيبايي داراي خواص مفيد
ديگري نظير عطر خوش، استفاده‌هاي طبي و خوراكي بودند استفاده مي‌كردند.
در بعضي از باغها قسمتي از محوطه باغ، بنام باغچه، يا گلزار يا گلستان كه
معمولا ً نزديك بناي اصلي بود را به كاشت گل اختصاص ميدادند.
مطالب مربوط به اين بخش از منابع گلكاري تأليف دكتر خليقي و جزوه گياه شناسي تأليف مهندس حريري تهيه شده است.
1- شمعداني معمولي:
Geranium hortorum
Geraminaceae: تيره
شمعداني
انواع مختلفي دارد و از گلهايي است كه سابقه كشت آن در ايران بسيار
طولاني است و هر كجا كه آب و هوا اجازه كشت آنرا ميداد كاشته مي شد .
شمعداني گياهي دائمي و مقاوم نسبت به سرما و سايه است. شمعداني معمولي از
همه معروفتر و بسيار پرگل و زيبايي مي باشد. برگهاي آن سبز با حاشيه كرم و
رنگين مي‌باشد. در زمستان كه تابش آفتاب ضعيف است گل نمي دهند و در
تابستان بهتر است درسايه نگهداري شوند.
از
انواع ديگر شمعداني كه در ايران كاشته مي‌‌شدند مي‌توان و شمعداني بهار
هلو كه در تهران بسيار كشت مي‌شد، شمعداني عطري كه برگهاي زيبا با
شيارهاي عميق آن بسيار معطر است و شمعداني اژدري (
Pelargoniumdomesticum) كه كشت آن در بسياري از نقاط ايران متداول است نام برد. در آخر مي توان به شمعداني پيچ Pelargonium peltatum كه برگها در اين نوع نسبتاً پهن و گياه حالت رونده دارد اشاره كرد.