گیاه مرغ ( بندواش )

مرغ یکی از برگ باریک های ریزوم دار (از خانواده غلات) است که در اقلیم های سرد و مرطوب در سطح وسیعی گسترده شده است .

این گیاه به وسیله ریزوم و بذر گسترش می یابد . گلدهی در اواسط خرداد شروع و تا تابستان ادامه می یابد . گیاهان دگرگشن بوده و گرده افشانی آن توسط باد انجام می گیرد .

برخلاف بسیاری از گیاهان چندساله ، بذرهای مرغ مکانیسم مهمی برای دوام درازمدت این نبوده و دوره خواب کوتاهی پس از برداشت را دارا می باشد . گزارش شده است که بذرها در شرایط خشک انباری به مدت 1 تا 6 سال دوام می آوردند. اما در مزرعه بیشتر از 1 تا 2 سال دوام نمی آورند .

تولید ریزوم ، وسیله عمده گسترش و بقای این گیاه است . ساقه تولید شده از ریزوم های زمستان گذرانی کرده و در ابتدای بهار رشد فعال خود را آغاز می کنند. گیاهچه های حاصل از بذر 3 تا 5 هفته پس از گیاهچه های حاصل از ریزوم رشد می کنند . در مرحله 3 تا 4 برگی ، گیاهان شروع به پنجه زنی و تولید ریزوم می کنند و تا اواخر اردیبهشت گیاهان جدید حاصل می گردند .

در پاییز هنگامی که ساقه های والد از بین می روند، نوک ریزوم ها تولید ساقه های هوایی اضافی می کند . اندام های هوایی اضافی و قطعات دیگر ریزوم زمستان گذرانی کرده و در بهار آینده رشد جدیدی را آغاز می کنند .

ریزوم ها می توانند چندین سال دوام آورند .

گیاهان زراعی رقیب

سایه اندازی توسط یک گیاه زراعی بلندتر می تواند رشد و نمو مرغ را در طی فصل رشد به حداقل برساند .

شخم
شخم به طور معنی داری در کنترل مرغ دخالت دارد . در بعضی مناطق آلوده به مرغ ، وسیله بود که برای شخم برتری داده می شود برای اطمینان از یک کنترل خوب ، نیاز به دو دوره آیش شیمیایی است . ریزوم ها در خشکی مقاومند ، لذا بهترین نتایج زمانی به دست می آیند که رطوبت نسبی پایین بوده و خاک خشک باشد ، سپس شخم متعاقب آن زده شود . شخم پس از یخبندان نیز موثر است .

درو

گزارش شده است که درو در فواصل زمانی 14 روز ، ذخایر هیدرات کربن ریزوم ها را تخلیه می کند . البته مرغ در مناطقی که تنها سه تا پنج مرتبه درو در طول فصل رشد انجام می شود (مثل چراگاه ها، کنار جاده ها و گیاهان علوفه ای) به خوبی بقای خود را حفظ می کند .