عصاره آویشن در پیشگیری از تشنج موثر است
نتایج یك پژوهش نشان داد: عصاره هیدروالكلی آویشن دارای اثر ضد تشنج می‌باشد، كه شناخت مكانیسم‌های دقیق آن نیاز به مطالعه بیشتر بر مدل‌های مختلف حیوانی دارد.
نتایج تحقیقات دكتر اردشیر ارضی، دكتر صالح زاهدی اصل و دكتر داود فلاح‌زاده پژوهشگران گروه فارماكولوژی و توكسیكولوژی دانشگاه علوم پزشكی اهواز كه به بررسی « اثر عصاره هیدروالكلی آویشن در پیشگیری از تشنج ناشی از نیكوتین» پرداختند، می‌افزاید
حملات تشنجی ازجمله شایعترین علائم بیماری‌های سیستم اعصاب مركزی می‌باشد كه افراد زیادی در سطح جامعه از آن رنج می‌برند.از آنجایی كه داروهای ضد تشنجی صناعی موجب بروز عوارض نامطلوب زیادی در بیمار می‌شوند، لذا می‌توان داروهای گیاهی را به طور وسیعی در كنترل تشنج به كار برد.در این مطالعه اثر عصاره هیدروالكلی آویشن در پیشگیری از تشنج ناشی از كاربرد نیكوتین ( 5 میلیگرم بر كیلوگرم) در موش‌های سفید كوچك مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصل از كاربرد دوزهای مختلف ( 100 ، 200، 400، 600، 800، 1000 میلیگرم بر كیلوگرم ) نشان داد كه عصاره آویشن دارای اثر وابسته به دوز می‌باشد و دوز 800 میلی گرم بر كیلوگرم دارای حداكثر اثر روی افزایش زمان شروع تشنج و كاهش شدت و دوام تشنج است.
این نتایج می‌افزاید: علیرغم اینكه دوز 1000 میلیگرم به كیلوگرم عصاره اثر خوبی در اثر افزایش زمان شروع تشنج و كاهش شدت و دوام نشتج از خود نشان داد، اما به دلیل ایجاد درصد بالایی از مرگ و میر، این دوز مناسب تشخیص داده نشد.
در ادامه این بررسی اثر فاصله زمانی بین تزریق دوز مناسب عصاره ( 800 میلی گرم بر كیلوگرم ) و نیكوتین، فاصله های زمانی 0 و 15 و 30 و 45 و 60 دقیقه انتخاب شد.نتایج زمان شروع تشنج و شدت تشنج در كاربرد دوز 800 میلیگرم بر كیلوگرم از عصاره در زمان‌های 0، 15، 30، 45، 60 دقیقه قبل از تزریق نیكوتین به ترتیب به طور معناداری دچار افزایش و كاهش شد، در حالی كه كاربرد عصاره صرفا در زمان‌های 0 ، 15،30 دقیقه قبل از تزریق نیكوتین به طور معناداری موجب كاهش دوام تشنج شد.
براساس نتایج این پژوهش، بیشترین اثر عصاره آویشن روی كمیت های مختلف مورد سنجش در فاصله زمانی 15 و 30 دقیقه بین تزریق عصاره و نیكوتین بود.پژوهشگران خاطر نشان كرده‌اند: اثر نیكوتین روی سیستم اعصاب مركزی از دو طریق مهاری و تحریكی می‌باشد كه اثر مهاری آن می‌تواند ناشی از اثر مهاری آن روی انتقال دهنده عصبی مهاری نخاع یعنی گلیسین باشد و اثر تحریكی آن از طریق تحریك قسمت سایكو موتور مغز اعمال شود.
بر این اساس مكانیسم اثر گیاه آویشن از تشنج ناشی از كاربرد نیكوتین می‌تواند از طریق مهار یكی یا هر دو مكانیسم فوق و یا مكانیسم ضد تشنجی باشد كه دستیابی به نتیجه قطعی نیاز به مطالعات وسیع روی مدل‌های حیوانی مختلف دارد.