Levisticum officinalis که به فارسی انجدان رومی - تکراری cid=60692 نامیده میشود، گیاهی از خانواده Apiaceae بومی بومی استان های شمالی کشور می باشد. نیاز های این گیاه عبارتند از نور: متوسط رطوبت: مرطوب دمای محیط: 22-26 خاک: خاک های غنی و حاصلخیز
نام علمي
Levisticum officinalis
خصوصیات - معرفی
انجدان رومی گیاهی چندساله ازتیره چتریان بوده که بو و طعم آن شباهت زیادی به کرفس دارد. در بسیار از کشورهای دنیا انجدان رومی به منظور خواص دارویی اش به طور گسترده کشت می شود. گیاهی علفی و دارای ساقه ضخیم استوانه ای است به قطر 3 تا 4 سانتیمتر و به ارتفاع یک تا دو متر. این گیاه برگ هایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچه هایی با ظاهر لوزی شکل و دندانه های نا مساوی به رنگ سبز تیره و منتهی به دمبرگ استوانه ای مشخص دارد. گل های انجدان رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به 12 شعاع نابرابر هستند و زنبور عسل از گل های آنها، غذای باارزشی به دست می آورد. قسمت مورد استفاده گیاه ریشه آن است که بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.
نور مورد نياز
متوسط
آبياري و رطوبت
مرطوب
دماي مورد نياز
22-26 درجه سانتیگراد
خاک مورد نياز
خاک های غنی و حاصلخیز
|
خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی
مواد موثره انجدان رومی دارای خواص درمانی مدر و تمیز کننده کلیه ها بوده و برای معالجه بیماری سنگ کلیه و مجاری ادرار استفاده می شوند. از این گیاه به عنوان معرق، خلط آور، اشتها آور و محرک استفاده می شود و از ریشه های این گیاه داروی ضد تشنج، مدر و داروی ضد نفخ تهیه می گردد. ریشه و اندام های هوایی این گیاه حاوی اسانس می باشند. رقم بوداکالازی در گیاه انجدان رومی دارای قابلیت خوبی برای تولید مواد موثره در شرایط اقلیمی محل مورد مطالعه می باشد و میوه رسیده به عنوان بهترین اندام جهت تهیه و تولید اسانس با توجه به عملکرد و اجزای آن، باید مورد برداشت قرار گیرد. این گیاه دارای طبع سرد است.
منابع :
اميد حيدرپورو همکاران، 1391، آناليز و مقايسه اسانس
گياهان ديگر از همين جنس :
گياهان ديگر از همين خانواده :