این روش می تواند برای بذوری که دارای خواب داخلی هستند، دوره سرد زمستان را شبیه سازی کند. در برخی بذور نیز جنین به دلیل عدم نفوذ اکسیژن از پوسته بذر نمی تواند جوانه بزند. در دمای سرد، مقدار اکسیژن محلول در آب بیشتر می شود و در نتیجه نیاز جنین بذر به اکسیژن بهتر تامین می شود. شرایط دمایی سرد و مرطوب نیز می تواند دوره زمستان گذرانی را برای بذر بازسازی کند.اگر مقدار بذر کم است باید آن ها را به نسبت 1 به 3 یا بیشتر با تورب (اصلاح کننده خاک) مرطوب یا ورمی کولایت مرطوب مخلوط کرد و در کیسه پلی اتیلنی یا ظرف شیشه ای ریخت و در یخچال با دمای 35 تا 41 درجه فارنهایت (حدود 5/1 تا 5 درجه سانتیگراد) نگهداری نمود.
مورد برخی از گونه های گیاهی لازم است تا این دما بین 28 تا 32 درجه فارنهایت (حدود 5/2- تا 0 درجه سانتی گراد) باشد. در صورتی که مقدار بذر زیاد است باید ابتدا آن ها را چند ساعت در آب قرار داد و سپس آنها را در ظرف بسته ای ریخت . این ظرف می تواند یک جعبه، تانکر، سبد، قوطی، و یا یک کیسه پلی اتیلنی باشد. البته این ظروف باید دارای منافذی باشد که آب بتواند از آن ها خارج شود و هوا نیز تبادل داشته باشد. لازم به ذکر است که بذور داخل این ظروف باید در تمام مدت تیمار، مرطوب نگه داشته شوند و بدین منظور باید هر چند وقت یکبار آن ها را بررسی کرد و در صورت لزوم به آن ها آب اضافه کرد. دلیل دیگر این بررسی های دوره ای می تواند مشاهده شروع جوانه زنی بذرها باشد. به عنوان مثال اگر گونه گل فیروزه زینتی (Ceanothus) نیاز به 3 ماه تیمار سرما دهی دارد، باید در دو هفته قبل از پایان ماه سوم برای مشاهده جوانه زنی، بذور را بررسی کرد.
این بررسی ها اگر مقداری ریشه کوچک سفید دیده شد، باید سریعا تمام بذور را کشت کرد. دلیل این امر نیز این است که هرچه در هنگام کاشت ریشه ها بزرگتر باشند احتمال صدمه دیدن و بالا رفتن میزان مرگ بذور بیشتر خواهد شد. در صورتی که به طور اتفاقی و از روی اشتباه طول دوره تیمار زیاد تر از حد توصیه شده شود، به این شرط که ریشه ها رشد زیادی نکرده باشند، خسارت زیادی وارد نخواهد شد.اگر تیمار سرما دهی زودتر از موقع به پایان برسد و بذرها هنگامی که هنوز هیچ ریشه ای از آن ها خارج نشده است کشت شوند، خسارت زیادی وارد خواهد شد زیرا تیمار کامل نشده و خواب اولیه شکسته نمی شود. در این حالت ممکن است خواب ثانویه نیز به بذر القا شود که شکستن آن بسیار دشوار تر از شکستن خواب اولیه می باشد. طول دوره تیمار سرمادهی از چند روز تا چندین ماه متفاوت است که به گونه گیاهی بستگی دارد. اما معمولا طول این دوره بین 1 تا 3 ماه می باشد. البته بذرهایی نیز وجود دارند که به یک دوره بیش از 3 ساله سرمادهی نیاز دارند تا بتوانند جوانه بزنند. پس از پایان تیمار نیز باید بذرها را سریعا و قبل از این که خشک شوند کشت کرد.
برای انجام تیمار سرمادهی در یک بستر نگهدارنده رطوبت معمولا باید این مراحل انجام شوند:
1- به طور یکنواخت، بستر را مرطوب کنید. خاک تورب باید تنها به مقداری مرطوب شود که با فشار دادن آن با دست تنها مقدار کمی آب از آن خارج شود. آب اضافی می تواند برای برخی از گونه ها زیان آور باشد. برای توزیع بهتر رطوبت و ایجاد سرمای اولیه می توان قطعات خرد شده یخ را با بستر و نیز بذر مخلوط نمود.
2- سپس باید بذر را با بستر مخلوط نمود. متداول ترین روش برای این کار این است که 10 تا 25 پوند (هر پوند = 59/453 گرم) بذر را در یک کیسه ریخت و آن ها را به صورت صفحاتی با قطر کمتر از 3 اینچ (هر اینچ = 54/2 سانتی متر) درآورد. سپس آن ها را به طور یک در میان با لایه هایی از مواد بستری مرطوب درون ظرف قرار داد (شکل زیر). با قرار دادن مقدار وزن مشخص از بذرهای خشک در هر کیسه، می توان پس از پایان تیمار و در هنگام کاشت که بذرها و در تماس با آب سنگین تر شده اند، همان مقدار وزنی بذر که در ابتدا مد نظر بوده است را کشت کرد.