تکثیر این گیاهان از طریق کشت بذرهای آنها صورت می گیرد. بذرها را پس از جدا کردن از میوه ها، شسته و کشت می کنند.نهال های بذری حاصل از بذر دارای سیستم ریشه ای قوی می باشند. بذرهای تازه برداشت شده دارای ۸۷ تا ۹۵ درصد قوه نامیه می باشند. ولی بذرهایی که یک هفته پس از برداشت، کشت شوند، قوه نامیه آنها به ۶۵ تا ۵۰ درصد کاهش می یابد. بنابراین کشت بذرها بلافاصله پس از برداشت توصیه می شود.
وجود روزهای گرم و آفتابی با دمای حدود ۳۰ درجه سانتیگراد به مدت یک هفته، سبب از بین رفتن بذرها خواهد شد. بذرهای شسته شده در صورت نگهداری در خاک اره مرطوب، خزه اسفاگنوم و یا زغال چوب می توانند به مدت ۳ تا ۲ هفته زنده بمانند و حتی برخی از بذرها در این شرایط در انبار نیز ممکن است جوانه بزنند. وجود آب میوه ی این گیاه مانع از جوانه زنی خواهد شد بنابراین برای کشت باید بذرها را به خوبی از گوشت میوه جدا نمود. بذرهای نشسته می توانند به مدت یک ماه در خاک اره مرطوب بدون جوانه زدن، زنده مانند.
نهال های بذری رامبوتان 5تا 6 سال پس از کشت به میوه دهی می رسند. نسبت درختان ماده به درختان نر نیز باید ۴ یا ۵ تا ۷ به یک باشد. در باغ های بذری فیلیپین، حدود ۶۷ درصد درختان را پایه های نر شامل می شود.
این درخت در شرایط گرمسیری رشد خوبی دارد و به ندرت در شرایط نیمه گرمسیری موفق است .رامبوتان دو بار در سال میوه تولید می کند. بیشترین برداشت آن بین ماه های آذر تا اسفند است.طعم رامبوتان عجیب و غریب ترکیبی از ترش و شیرین است. عطر و طعم آن شبیه به انگور، لیچی یا لونگ است، اگرچه از آن ها شیرین تر نیست.