نرگس‌‌ها به دو روش تکثیر می‌شوند. روش تکثیر غیر جنسی (تقسیم پیاز) که دقیقا نتیجه‌اش گلی است مانند گل پیاز اصلی و روش تکثیر جنسی (دانه) که نتیجه‌اش گلهایی خواهد بود جدید و متفاوت.دانه‌ها در بخش تخمدان ایجاد می‌شوند این بخش متورم در پشت گلبرگها است.
پس از شکوفه کردن، بخش تخمدان متورم می‌شود؛ اما خالی از دانه است. گاهی حشرات یا باد با آوردن گرده‌های جدید از گل‌های دیگر می‌توانند باعث گرده‌افشانی گل در طول مدت گلدهی آن شوند. وقتی این اتفاق روی داد در تخمدان یک یا تعداد کمی دانه تولید می‌شود. نرگس‌های دو رگه به وسیله گرده‌افشانی گل‌ها با تماس دادن و مالیدن دانه گرده از یک گل به کلاله گل دیگر به وجود می‌آیند. در نتیجه هر تخمدان می‌تواند تا 25دانه را در خود ایجاد کند که هر کدام از آنها یک گیاه کامل را به وجود خواهد آورد؛ اما برای گلدهی گیاهی که از دانه پرورش می‌یابد باید تا 5 سال صبر کرد.
برای ازدیاد پیاز نرگس از پیازچه های کوچک که در کنار غده اصلی رشد می کنند استفاده می شود. از آنجایی که معمولاً این پیازچه ها ریز و ضعیف هستند باید حتماً از غده اصلی جدا شده و در پاییز کاشته شوند تا در زمستان مواد غذایی را در خود ذخیره نموده و بهصورت پیاز کامل درایند.
بهترین پیازهای نرگس اندازه متوسط دارند و در قسمت بالایی (ناحیه گردن) متورم هستند.به طور کلی پیازهایی که بیشتر از یک سانتی متر قطر دارند بهتر گل می دهند.اما پیازهای لاغر و کوچک تر از یک سانتی متر معمولاً سال اول به گل می نشینند، در واقع این ها در سال اول دوره استراحت و رکورد خود را می گذرانند.از نظر وزنی یک پیاز خوب باید حداقل پنج گرم وزن داشته باشد.
معمولاً نرگس را طوری می کارند که جوانه پیاز از خاک بیرون و گردن پیاز در سطح خاک باشد.در صورتی که پیاز را خیلی عمیق بکاریم غده ها دراز و کشیده می شوند و گلدهی به تأخیر می افتد. ضمناً فاصله بیشتر غده ها موجب درشت شدن آنها می گردد.