بهترین زمین برای کاشتن گل رز زمینی است که دارای خاک رُسی و شنی تازه باشد .این قسم خاک کمی سنگین است و وقتی آنرا آب می دهند خاک به ابزار کار میچسبد ولی بزودی رطوبت اضافی را از خود رد کرده و در آن به آسانی و خوبی میتوان کار کرد . در چنین خاکی ریشه های گل سُرخ به اطراف منتشر شده وسائل تغذیه کافی برای بوته را فراهم ساخته و گلریزان فراوانی می کند.
زمین های آهکی که خاکش مقادیر زیادی مواد آهکی مانند کاربنات دو سود داشته باشد برای کاشتن گل رز به هیچ وجه مناسب نیست . مقدار آهکی که در خاک برای بوته های گل رز لازم است به نسبت مواد موجود در خاک و همینطور به نسبت نژادهای مختلف گل باید تفاوت داشته باشد .چنانچه در زمین های رُسی و شنی مقدار آهک نباید از ۱۰ تا ۱۵ درصد و در زمین های شنی از ۵ درصد بیشتر شود.
زمینهای شنی که در خاک آنها رس یافت نمی شود ، برای پرورش گل سرخ مناسب نیست . مگر آنکه آنرا بحد کافی با مواد پوسیده نباتی و حیوانی مخلوط کنند تا همیشه خاک را تازه نگهدارد .نکته قابل توجه آنست که نباید تصور شود چون خاک رسی و شنی برای تربیت گل مساعد است میتوان بوته های گل رز را در خاک های رسی نیز کاشت . بنابراین باید دانست که کاشتن گل رز در زمینهای رسی یا شنی خالص یا آنها که بیش از ۱۵ درصد مواد آهکی دارند زحمت بیهوده است و بوته های گل در چنین زمینهایی ، همیشه زرد و رنجور و برگهایشان زودتر از موقع ریخته در مدت کوتاهی خشکیده و از بین میرود.
قبل از کاشت گل رز ،زمین را باید قبلا به عمق ۶۰ تا ۸۰ سانتیمتر کاملا برگرداند و سنگهای درشت و مواد زائد را از آن بیرون کشیده بعد برای هر صد متر مربع ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم کود تجزیه شده و ساخته را خوب با خاک مخلوط سازند . بهتر است این کار در آبان ماه و چند هفته قبل از موقع کاشتن بوته ها صورت گیرد .اگر زمینی را که در اختیار دارید از زمین های سبک ( مانند زمین های شنی خالص یا هر نوع خاکی که شن آن زیادتر از سایر ترکیباتش باشد ) باید با آن ، کود سنگین که بتواند خاک را قابل نگهداری رطوبت کند مخلوط کنند .اگر زمین از نوع رثسی و شنی است یعنی مواد رسی آن برتری دارد باید برای اصلاح آن از کودهای سبک تازه که بتواند سنگینی خاک را اصلاح کند و آنرا قابل جذب آب نماید ( مانند پهن اسب تجزیه شده و پوسیده یا کود گوسفندی نرم ) بحد کافی و زیاد مدتها قبل از رسیدن موقع کاشت مخلوط کنند.