تاج خروس بومی مناطق گرمسیری آسیا و آفریقا است. این جنس دارای 60 گونه می باشد. که اغلب زینتی ولی برای باغبانان ناشناخته هستند. گونه های که به صورت یکساله کشت می شوند به صورت یکساله بوده و بیشتراز گونه argentea مشتق شده اند. این گونه بدون کرک بوده و ارتفاع بوته آن به 30 تا 90 سانتی متر می رسد و گل آذین آن به صورت سنبله است. گلهای آن ممکن است به صورت تاج با لبه چین چین باشد که گاهی در ایران به آن چهل تاج هم می گویند. و یا به صورت پر مانند یا رشته مانند که در اصطلاح آنرا Feather گویند و گاهی نیز به شکل هرم دیده می شود.
تاج از گلهای ریز که در کنار هم قرار گرفته اند تشکیل شده است. گلها به رنگ های زرد , صورتی , قرمز و ارغوانی وجود دارند . در برخی انواع آن برگ ها نیز قرمز بوده و می توان آنرا به خوبی خشک کرده برای دسته گل خشک زمستانه استفاده کرد.در تمام مدت تابستان تاسرد شدن هوا در پاییزه گلدهی ادامه دارد.
بسیار آفتاب دوست است و نیاز مبرم به خاک های قوی ، حاصلخیز و مرطوب دارد و به منظور تولید گلهای درشت و رنگین , باید در محلی با خاکبرگ پوسیده و نور کافی کشت شود. با آنکه به خشکی به نسبت مقاوم است در روزهای گرم و آفتابی مرطوب نگهداشتن خاک به داشتن گلهای خوب کمک می کند. کود شیمیایی به آن داده نمی شود چون به کود زیاد حساس است.
این گیاه به سرما حساس است ولی گرما را خوب تحمل می کند به خصوص اگر در روزهای گرم سال، گیاه در بعد از ظهر در سایه باشد و آبیاری منظم انجام شود، در کنار تحمل گرما، رشد خود را هم ادامه می دهد.گیاهانی که بسیار بلند شده اند را می توان کوتاه کرد تا رشد جدید تحریک شود. گل های خشکیده را نیز می توان جدا کرد تا گلدهی بیشتر تحریک شود.
کشت این گیاه از طریق بذر صورت می گیرد. برای این منظور ابتدا باید بذرها را تهیه نمود. برای تهیه بذر گل آذین را قبل از خشک شدن از ساقه جدا می کنیم و بر روی یک دستمال آن را تکان می دهیم یا بر روی آن دست می کشیم تا بذرها بریزند البته می توان بدون جدا کردن گل آذین هم این کار را انجام داد. سپس اگر هدف نشاکاری است، حدود 4 هفته قبل از آخرین یخبندان آن را در خزانه کشت می کنند ولی اگر هدف کشت مستقیم آن است، باید زمانی گیاه در زمین و هوای آزاد کشت شود که خطر سرمای دیررس بهاره رفع شده باشد.