بیماری کپک خاکستری یا سوختگی بوتریتیس گل سرخ در همه نقاط دنیا عمومیت دارد. عامل بیماری قارچ Botrytis cinerea است. یک پاتوژن غیر اختصاصی بوده ، قادر است علائم سوختگی یا پوسیدگی را در بسیاری از گیاهان ایجاد نماید. علائم ناشی از این قارچ را می توان روی ساقه های قطع شده یا هرس شده ، گلها و غنچه های گل مشاهده نمود.
این قارچ باعث بسته ماندن غنچه های گل و ریزش آنها می شود. غنچه های آلوده قهوه ای شده و می پوسند و در موارد شدید ، تمام قسمتهای یک گل ممکن است به وسیله کپک خاکستری رنگ قارچ پوشیده شود.
معمولی ترین علائم بیماری روی غنچه گلهای جوان دیده می شود که از ساقه آویزان شده و قاعده آن سیاه می شود. سپس میسیلیوم پنبه ای و خاکستری تا سیاه رنگ قارچ روی منطقه آلوده تولید می شود. علامت ابتدایی بیماری ، وجود یک زخم نرم ، کمی فرو رفته و سیاه مایل به خاکستری رنگ در زیر غنچه گل می باشد. روی گلهای کاملا باز شده نیز علائم بیماری به صورت لکه های کوچک به رنگ روشن بر روی گلبرگها به ویژه گلبرگهای خارجی دیده می شوند که بوسیله هاله قرمز تا صورتی تیره احاطه می گردند. این لکه ها به سرعت گسترش یافته ، سطوح وسیعی از گلبرگها را از بین میبرند.
در بیشتر موارد ، غنچه های گل موفق به باز شدن ، نشده و می ریزند. تریپس ها نیز می توانند خسارت مشابهی را به غنچه های نیمه باز وارد نمایند. بنابراین گیاهان دارای علائم یاد شده بایستی به دقت مورد بررسی قرار گیرند. علاوه برغنچه های گل ، شاخه های هرس شده در محل قطع شدن نیز به وسیله قارچ مورد حمله قرار می گیرند و از محل بریده شده شانکرهای ( زخم فرو رفته ) سیاه رنگی ایجاد میشود که در هوای خنک و مرطوب، رشد میسیلیومی خاکستری تا سیاه رنگ قارچ بر روی مناطق آلوده قابل مشاهده می باشد.
قارچ بوتریتیس تنها مختص رز نمی باشد و قادر است روی تعداد زیادی از گیاهان و نیز بقایای گیاهی مرده رشد نماید. در شرایط آب و هوای خنک ، تعداد بسیار زیادی از اسپورهای قارچ تولید شده و به وسیله جریانهای هوا یا وزش باد همراه باران، به گیاهان رز منتقل می شوند. یک زخم کوچک در یک غنچه یا گل یا شاید محل برش هرس ، نقطه آغازین ورود قارچ را فراهم سازد. با گسترش آلودگی در شرایط محیطی مساعد، اسپورهای بیشتری تولید شده و قسمتهای بیشتری از گیاه آلوده می شود.
برای کنترل بيماری راههای زير پيشنهاد می شود : 1-جلوگيری از پاشيدن آب روی سطح خاک و برگ موقع آبياری 2- بهداشت زراعی 3-ايجاد حداکثر تبادل هوای در گلخانه و بسترهای گياه 4-رعايت فاصله کاشت مناسب بين گياهان تا حداکثر تبادل هوایی صورت گيرد 5- جلوگيری از کوددهی با کود های حاوی نيتروژن بالا و عدم استفاده از مالچ های مرطوب 6-جلوگيری از ايجاد زخم در گياهان 7- انتقال سريع گلهاي شاخه بريده يا قلمه ها به انبار خنک 8-در صورت نياز استفاده از قارچ کش هايي مثل بنزيميدازول ها ، دی کربوکسيميد ها