مینا گیاهی دائمی است ولی به عنوان گیاه دو ساله کشت می شود.از مزایای این گیاه باغچه‌ای گلهای زیبای آن، جذب پروانه‌ها، تحمل بالای گیاه در برابر خشکی، و آسان بودن رشد و پرورش آن است. از گل مینا می توان برای کاشتن روی تپه گل های پاییزی یا تزیین حاشیه های مختلف استفاده کرد و انواع ساقه بلند گل مینا را می توان به صورت تکی روی چمن زارها کاشت. ساقه های این گیاه خزنده بوده و برگهای آن همیشه سبز، کرکدار و با رشد آهسته و گلهای آن سفید، صورتی، قرمز و بنفش است که انواع کم پر و پر پر دارد.
مینا خیلی زود همه باغچه را به خودش اختصاص می دهد. سریع رشد می کند و حتی بعضی از واریته های آن در فصل زمستان نیز سبزینه برگهای خود را حفظ نموده و باغچه شما را سرسبز می کنند.این گیاه نور مستقیم آفتاب را نمی پسندد چون پژمرده می گردد بهتر است در محلی کشت شود که نیمه سایه باشد البته سایه را هم تحمل می کند.
مینا به خاکهای غنی از مواد غذایی علاقه مند است. خاک باغچه باید به وسیله کودهای حیوانی پوسیده تقویت شود. ضمنا خاک باید سبک و دارای زهکش باشد.مینا به آب فراوان احتیاج دارد. آبیاری بموقع را فراموش نکنید. در فصل پاییز به آب بیشتری نیازمند است.
برای تقویت مینا لازم است گلهایی که عمر آنها به پایان رسیده و پژمرده شده اند از شاخه بریده شوند تا سایر قسمتها رشد کرده و گلهای بیشتری بدهند.مینا چمنی ، مانند بنفشه به سرما مقاوم است و در زمستان درست است که اندام هوایی از بین می رود ولی طوقه زیر برف زنده می ماند.
اگر جعبه های آماده مینا را تهیه کنید می توانید به سادگی آن را به باغچه منتقل سازید.برای کاشت نشا ،نشاهای جوان را بعد از انتقال به خانه خیلی زود در باغچه بکارید تا ریشه در معرض هوا قرار نگیرد. زمان مناسب برای کاشت نشا، صبح زود یا هنگام غروب آفتاب می باشد.
تکثیر این گیاه به روش کاشت بذر و تقسیم بوته انجام می گیرد .در کشت بذر، در مرداد ماه بذر را در خزانه می کارند و بعد در اوایل پاییز، نشاها به زمین اصلی انتقال می یابد.در روش تقسیم بوته با توجه به اینکه این گیاه، پاجوش زیاد تولید می کند ،پس از طریق کاشت این پاچوش ها در بهار و پاییز می توان گیاه را تکثیر کرد.