مُمبین زرد (آلوی جاوا)

 مُمبین زرد به نواحی گرمسیری آمریکا تعلق داشته و به مناطق غربی هند نیز کشیده شده است. این درخت در آفریقا ، سریلانکا ، هند و اندونزی نیز کشت می گردد. این گیاه یک میوه گرمسیری است که در فروشگاه های مناطق بومی و غیر بومی در طول زمان رو به افزایش است.  

 مُمبین زرد، درختی از گونه های گیاهان گلدهنده در خانواده سماق می باشد . میوه های رسیده پوستی چرمی داشته و لایه نازکی گوشت دارد. بذور حدود 31.5 درصد روغن دارند. درخت برگ ریز کوچکی بوده که تا ارتفاع 20 متر رشد می کند. گاهی 1.5 متر قطر تنه آن است.

 درختی راست بوده و تنه آن شکاف های عمیقی دارد که گاهی صمغ قهوه ای رنگی از خود بر جای می گذارد. این صمغ بعنوان چسب کاربرد دارد. برگ ها و میوه ها در انتهای شاخه ها قرار گرفته اند. گلها به رنگ سفید بوده و این گلها جاذب بسیاری زنبورهای عسل می باشند. میوه معطر است. 

مُمبین زرد گیاهی گرمسیری است و براحتی در مکان هایی با آفتاب کامل در آفاریقا و آمریکا رشد دارد. نور زیاد به رشد بهینه آن کمک فراوانی می کند. ممبین زرد در مناطق پر باران و یا خط ساحلی رشد خوبی دارد. خاک محل کاشت ممبین زرد باید مرطوب باشد و گیاهان رطوبت هوای بالایی نیاز دارند. 

گوشت میوه مُمبین زرد بصورت تازه خوری یا آبمیوه ، کنسانتره ، ژله هاو در شربت ها استفاده می گردد. برگ های تازه این درخت مزه ی تلخی و ترشی ملایمی دارند که طرفداران خاصی دارد. برگها و تنه مُمبین زرد حاوی تانن ها ، ساپونین ها ، فلاونوئید ها ، استرول ها ، کویینون ها و ترکیبات آنتی اکسیدانی هستند که با این ترکیبات می توانند برای مقابله با رادیکال های آزاد که سرطان زا هستند، توانمند باشند.

 در برخی انسانها ایجاد حساسیت می کند که باید از مصرف آن پرهیز کنند. آب میوه مُمبین زرد بعنوان تب بر کاربرد دارد. ریشه ها نیز درمان تب بری از خود نشان داده اند. تنه درخت مُمبین زرد اثر مسهل داشته و در مناطق بومی برای درمان جذام نیز استفاده می گردد.

ترکیبات شیمیایی موجود در تنه و برگ ها جهت کاهش درد نیز استفاده می شود. برگ این گیاه آنتی باکتریال ، ضد کرم روده ، اشتها آور و ضد اضطراب می باشد. صمغ درخت بعنوان چسب استفاده فراوان دارد. در ویتامین B1 و C غنی است. 

مُمبین زرد به آسانی از طریق کاشت بذر و تولید دانهال تکثیر می گردد اما غالبا بوسیله قلمه ای که ریشه دار شده باشد براحتی در مناطق گرمسیری قابل افزایش است. قلوه ریشه دار شده را در محل اصلی کاشت، کشت کرده و مراقب باید بود که آن محل مرطوب بماند.