این عنصر نسبتا غیرمتحرک بوده و با جریان آب در گیاه طی تعرق جابجا می گردد. شرایطی که تعرق را محدود کند، می تواند برای کلسیم در بنت قونسل (Euphorbia pulcherrima)، Liatris و برخی ارقام سوسن (Lilium) نیز بطور موقت کمبود ایجاد کند.
برای مثال، این شرایط اغلب در تولید پایه بنت قونسل اتفاق می افتد، زمانیکه کانوپی از بالای گیاهان، شدیدا حرکات هوایی و نور را کاهش داده و همچنین سطح رطوبت زیر کانوپی را افزایش می دهد. شاخه های زیر کانوپی بالاتر علائم کمبود کلسیم (سوختگی لبه برگ) را توسعه می دهند. کمبود کلسیم می تواند با سطوح بالای منیزیم و سطوح پایین pH که آبشویی کلسیم را افزایش می دهند، شدیدتر شود.
سطوح بالای آمونیوم که ممکن است جذب یا حرکت کلسیم در طول گیاه را کاهش داده، می تواند به بنت قونسل ربط داشته باشد. در اثر کمبود منیزیم یا بور ممکن است سمیت کلسیم ایجاد شود (دُل و ویلکینز، 1999). این عنصر جزئی از دیواره سلولی بوده و در فعالیت های غشاء سلولی دخیل است. به میزان زیادی در پکتات کلسیم در تیغه میانی وجود دارد. عنصر کلسیم در بافتهای گیاهی غیر متحرک است.
اثرات کمبود کلسیم، در برگهای جوان و شاخه های جدید و بالایی نمایان می شود. رشد به تاخیر افتاده و برگها شکل طبیعی ندارند. لکه های نکروتیک ظاهر شده و نوک شاخه از بین می رود. برگهای جوان پیچ خورده و رنگ زرد تا قهوه ای با لبه های نکروتیک به خود می گیرند (دُل و ویلکینز، 1999).
در پژوهشی اثر کلسیم را بر پیری گلبرگ های گل مورد بررسی قرار داده و در همه ی گل ها و گلبرگ های جدا شده رقم های Mercedes و Baroness، تیمار CaCl2 باز شدن گل و تاخیر در پیری را سبب شد. گلهای تیمار شده آماس شده باقی مانده و رشدِ آغازی پس از برداشت خود را ادامه دادند. محتوای پروتئین غشاء در گلبرگ های جدا شده با گذر زمان به موازات کاهش فسفولیپیدهای غشاء (PLs) کاهش یافت.
تیمار کلسیم کاهش محتوای پروتئین و فسفولیپید غشاء را به تاخیر انداخته و فعالیت ATPase را در پیر شدن گلبرگها افزایش داد. نشت الکترولیت، که یک علامت معتبر در پیری غشای گلبرگ می باشد، با کاربرد کلسیم به تعویق افتاد. تیمار کلسیم همچنین تولید اتیلن با افزایش سن را نیز مانع گردیده و احتمالا القای تاخیر در پیری گلبرگ رز در اثر این عنصر، به علت محافظت پروتئین و فسفولیپید غشاء سلولی از تجزیه شدن می باشد.
بنابراین کلسیم با حفظ سلامت غشاء، کاهش تولید اتیلن، حفظ انتقال محلول ها و حیات بخشی بافت می تواند در تاخیر پیری غشاء موثر قرار گیرد (توره و همکاران، 1999). دو عامل شرایط محیطی و تیمارهای کشت از قبیل کلسیم در محلول غذایی بر کلسیم بافت های گل تاثیر دارد (استارکی و پدرسون، 1997).
افزایش غلظت کلسیم در بافت سبب ایجاد کیفیت بهتر پس از برداشت و عمدتا باعث کاهش کپک خاکستری (Botrytis cinerea) و همچنین کاهش بیرنگی لبه های گلبرگ می گردد (استارکی و پدرسون، 1997). در بین فاکتورهای تعیین کننده کیفیت گل رز، باز شدن غنچه گل یکی از مهمترین ها است. باز شدن گل نیازمند آماس کامل، که بستگی به جذب مداوم آب و کاهش نشت سلولی دارد. تیمار کلسیم افزایش نشت پذیری غشاء را در گل ها کاهش داده است. این میتواند از طریق حرکات مشاهده شده در مرحله آبی گل توضیح داده شود و نشاد میدهد که روش عمل کلسیم با حفظ سلامت غشاء و کارکرد آن انجام می شود.
فعالیت H+-ATPase در گلبرگ های تیمار شده حدود 25 درصد بالاتر از تیمار نشده ها بود که حاکی از آن است که کارکرد و سلامت بالاتر و سپس اثر آن بر حفظ آماس بافت و زنده بودن سلول برای دوره طولانیتر میباشد. گلبرگ های تیمار شده با کلسیم اتیلن کمتری نسبت به تیمار نشده ها تولید کردند. این اثر کلسیم ممکن است به علت اثر تثبیت و حفظ غشای سلول باشد، چراکه عموماً بازدارندگی از تجزیه فسفولیپید سبب کاهش تولید متابولیتهای لیپید غشاء و نهایتاً تولید اتیلن کمتر می باشد (بوروچاو و همکاران، 1997).
کاهش عمر گلجایی رزها در رطوبت بالا با کاهش سطح کلسیم مربوط است. بنابراین در کلسیم در محلول سلولی جهت حفظ فعالیت های نرمال غشاء و نشت پذیری انتخابی دیواره سلول ضروری است (توره و همکاران، 1999).