کشت بافت مزایای فوق العاده و بیش از روش های دیگر در حفاظت گیاه بصورت Ex situ ارائه می دهد. برای گونه های در معرض خطر، که در آن مواد گیاهی موجود بسیار محدود و در حفاظت in vivo خطر از دست دادن آن به دلیل عوامل طبیعی و انسانی است، کشت بافت یک روش امن تر به حساب می آید.
برای ذخیره سازی در شرایط آزمایشگاهی، مقدار بسیار کمی از بافت مورد نیاز است، و گیاهان متعددی را می توان در یک زمان کوتاه برای کشت در زیستگاه طبیعی خود بازکشت کرد (راسامی و استوارت 1998). دیگر مزایای ذخیره سازی در شرایط آزمایشگاهی از ژرم پلاسم عبارتند از:
(i) اقتصادی. فضای نسبتاً کمی برای ذخیره سازی تعداد زیادی از گیاهان که به روش رویشی تکثیر می شوند، مورد نیاز است. هشتصد رقم انگور، هر تکرار شش بار، می توان در 2 متر مربع در فضای آزمایشگاهی، به جای 1 هکتار زمین نگهداری شود (مورل، 1975).
به طور مشابه، نزدیک به 6000 نمونه از این گونه گیاهان به را می توان در یک اتاق 5*6*3 متر ذخیره کرد (روکا و همکاران، 1985). علاوه بر این، تحت شرایط ویژه در ذخیره سازی آزمایشگاهی گیاهان هرس مکرر و تقسیم نیاز ندارد.
(ii) ایمن. گیاهان عاری از آفات، عوامل بیماری زا، ویروس ها، و سایر خطرات طبیعی نگهداری می شوند.
(III) موقعیت ویژه. برای گیاهانی مانند کاکائو، نارگیل و انبه، که تولید بذرهای درشت سخت، فاقد خواب و ناتوان به تحمل خشکی و یا دمای پایین هستند، کشت جنین مفید گزارش شده است.
(IV) تبادل بین المللی ژرم پلاسم. آزاد بودن از ویروس های شناخته شده و عوامل بیماری زا است، مواد کلونال می تواند از کشوری به کشور دیگر فرستاده شود، در نتیجه موانع تحمیلی توسط سیستم قرنطینه در جابجایی گیاهان زنده در سراسر مرزهای ملی را به حداقل می رسانند.
در کشت ها گیاهان می توانند برای مدت نامحدود توسط زیرکشت دوره ای (
subculture
) هر 8-4 هفته (ذخیره سازی کوتاه مدت) داشت.
چاتورودی (1999 ) کشت ریشه را به عنوان یک روش امن برای حفاظت از ژرم پلاسم طولانی مدت توصیه کرده است. ریشه های
Solanum khasiana
پس از 20 سال به گیاهان یکسان بازکشت شد به طور مشابه، کشت ریشه
serpentina Rauwolfia
قابلیت بازکشت خود را تا بالای 16 سال نگه داشت (چاتورودی، 1991). برخی در بانک ژن های درون شیشه ای مهم در جدول 19.1 ذکر شده است.
بهر حال، زیر کشت مکرر خطر از دست دادن مواد گیاهی با آلودگی میکروبی داشته و همچنین غیر اقتصادی است. یک نیاز اساسی برای امکان کاربردی بودن یک روش کشت بافت گیاهی در حفظ ژرم پلاسم، کاهش تکرار زیرکشت برای به حداقل رساندن عریان است.
دو گزینه برای ذخیره سازی در شرایط آزمایشگاهی مواد گیاهی وجود دارد: (1) ذخیره سازی با مدت متوسط، با حفظ کشت ها تحت رشد شرایط محدود کننده (2) ذخیره سازی طولانی مدت، در درجه حرارت فوق العاده کم از نیتروژن مایع (دمای 196- درجه سانتی گراد؛ انجماد).