باغ سبزیکاری یا آشپزخانه ای چیست؟

منظور از باغ و باغچه سبزیکاری ایجاد باغچه ای مناسب برای پرورش سبزیجات مصرفی در آشپزخانه و آشپزی است. به این شکل با داشتن یک باغ سبزیکاری می توان همیشه سبزیجات تازه، ارگانیک و سالم داشت. بنابراین هدف کاشت و پرورش برای آشپزی کلیات اصول طراحی این نوع باغچه را تحت تأثیر قرار داده و نام باغچه سبزیکاری هم به همین مسئله اشاره دارد.

ایجاد باغچه های سبزیکاری در کشور ها و فرهنگ های مختلف از گذشته مرسوم بوده است ولی این فرانسوی ها هستند که در این کار تبحر ویژه داشته و به ایجاد باغچه های سبزیکاری شهرت دارند. البته این رسم سنتی با مدرن شدن شهر ها تغییر کرد و در بسیاری از مناطق از بین رفت. به تدریج سبک پرورش در خطوط مستقیم و یا ساخت باغچه های victory که در آن تراکم گیاهان کاشته شده بسیار بالا بود، رواج یافت و اکنون به دلیل صنعتی شدن جنبه های مختلف زندگی از جمله زنجیره غذایی بیشتر مردم حتی در صورت داشتن فضای مناسب و کافی علاقه ای به سبزیکاری و پرورش گیاه نشان نمی دهند.

تفاوت اصلی باغ سبزیکاری آشپزخانه ای با باغچه سبزیجات معمولی   در آن است که باغچه های سبزیکاری کوچک تر هستند، رسیدگی بیشتری می طلبند، برداشت محصول در آن ها به دفعات بیشتر انجام می شود و مهم تر از همه به شکلی طراحی می شوند که از نظر زیبایی با معماری خانه هماهنگ باشند.

به طور کلی باغچه های سبزیکاری آشپزخانه ای از چندین بستر مرتفع که به طور قرینه در محیط قرار گرفته اند تشکیل شده است و به گیاهانی که در این بستر ها کاشته می شوند برای حفظ زیبایی و ظاهر مناسب، مرتباً  رسیدگی می شود. یعنی باغچه های سبزیکاری نه تنها محصول تولید می کنند، بلکه خود بخشی از نما و طراحی محوطه و خانه هم محسوب می شوند.

این نوع باغچه را در محیط های مختلف می توان ایجاد کرد. از محیط شرکت و کارخانه گرفته، تا محیط داخل خانه، حیاط، حیاط خلوت، تراس، کنار پنجره یا ورودی خانه. بنابراین مهم ترین ویژگی این باغچه هماهنگی کامل آن با محیط اطراف است به گونه ای که به نظر برسد این باغچه از همان ابتدا در محیط قرار داشته و کاملاً جزوی از آن محیط است. البته باید در نظر داشت که پرورش سبزیجات تنها در صورتی موفقیت آمیز خواهد بود که گیاهان به اندازه کافی نور خورشید دریافت کنند. بنابراین به طور معمول باغ های سبزیکاری در سمت جنوبی خانه ها و در ارتفاع بالاتر از سطح زمین ایجاد می شوند. به علاوه از آن جا که بیشتر انواع سبزیجات آب زیادی مصرف می کنند باید ببرای تأمین آب کافی از قبل برنامه ریزی کرد.

پس می توان گفت باغچه سبزیکاری آشپزخانه ای در بخشی از خانه و ساختمان درست می شود که علاوه بر نور، دسترسی به امکانات (مثل آب) و فضای کافی برای رسیدگی به باغچه، از نظر زیبایی شناسی هم متناسب باشد و رفت و آمد دائم در آن بخش لذت بخش باشد. پرورش گیاهان در بستر های مرتفع این امکان را فراهم می کند که به جای غنی سازی خاک و تعویض آن، مستقیماً به اصل موضوع پرداخته شود. بستر مرتفع از هر جنسی می تواند ساخته شود. چوب، سنگ، فلز یا آجر همگی برای این کار مناسب هستند. انتخاب میان این گزینه ها در واقع بیشتر به زیبایی و تناسب باغچه با محیط و همچنین بودجه در نظر گرفته شده برای آن بستگی دارد.

در باغچه های سبزیکاری هر چیزی می توان کاشت ولی با توجه به محل انتخاب شده و طراحی قبلی بهتر است از این باغچه ها برای کاشت و پرورش سبزی های آشپزخانه ای استفاده کرد. البته این به معنی محدود شدن گیاهان قابل کاشت در باغچه نیست. انواع سبزی ها و میوه ها می تواند در این باغچه ها پرورش داده شوند، از سبزی های برگی مانند کاهو و کلم گرفته تا سبزیهایی مثل ریحان و شوید و رزماری و حتی برخی میوه ها مثل گوجه فرنگی ، نخود فرنگی، خیار و بادمجان . برای آن که از فضای باغچه به بهترین شکل استفاده شود بهتر است سبزیهای کوچک کاشته شود. به طور مثال به جای کاشت گوجه معمولی که ممکن است 2 تا 3 متر رشد کند، بهتراست به گونه ای کاشته شود که نهایتاً تا1 متر رشد کرده تا بتوان باغچه را متراکم تر کرد.

تقریبا تمام سبزی ها گونه هایی دارند که از نظر اندازه کوچک تر هستند. این گونه ها اغلب با انتخاب مصنوعی و اصلاح های پی در پی گیاهان معمولی ایجاد شده اند و هدف از این کار امکان کاشت گیاهان بیشتر در فضای کمتر بوده است.