انگور فرنگی محلی

گیاه "انگور فرنگی محلی" گیاهی علفی و چندساله از خانواده بادمجانیان (Solanaceae) است که بومی جنوب شرقی آسیا و شمال استرالیا است. این گیاه در نواحی حاره ای معمولاً به صورت گیاهی یکساله مشاهده می شود.

این گیاه کند رشد بوده و گیاهان بالغ حدود 20 تا 50 سانتیمتر ارتفاع خواهند داشت.

برگ ها نرم و بدون کرک، دمبرگ دار (دارای دمبرگی به طول 4.1 سانتیمتر)، تخم مرغی شکل تا قلبی شکل، دارای حاشیه ای یکپارچه یا دندانه دار و به طول 2.5 تا 12 سانتیمتر می باشند. سطح رویی برگ ها به رنگ سبز تیره و سطح زیرین آنها به رنگ سبز روشن است.

گل ها به صورت منفرد و به رنگ کِرِم تا میال به کِرِم مایل به زرد هستند. این گل ها هرمافرودیت (داشتن اندام های جنسی نر و ماده روی یک گل) بوده و گرده افشانی آنها توسط حشرات صورت می گیرد. گل ها دارای پنج گلبرگ جامی شکل هستند.

میوه ها گِرد، سته ای، براق، به صورت کپسولی، به قطر 1.5 سانتیمتر و به رنگ مایل به زرد و خوراکی بوده و دارای پوششی نازک و کاغذی به رنگ سبز مایل به زرد است که این پوشش پس از رسیدن کامل میوه، به رنگ قهوه ای تغییر یافته و به راحتی از میوه جدا می شود. این میوه ها سرشاز از ویتامین ث است. پوشش کاغذی یا کالیکس میوه ها سمی بوده و نباید به مصرف خوراکی برسد.

بذر آن گرد یا کروی و وزن صد دانه ی آن 113 میلیگرم می باشد.

گل ها در طول ماه های مارچ – آوریل تشکیل شده و گلدهی گاهی تا پایان نوامبر نیز ادامه می یابد. میوه دهی نیز از اواسط آگست آغاز شده و تا اواخر نوامبر ادامه می یابد.

انگور فرنگی محلی نسبت به سرما مقاوم نیست ولی تاحدودی در اکثر نواحی جهان می تواند به صورت یکساله رشد کند.

این گیاه به آفتاب کامل و آبیاری منظم نیاز دارد.

معمولآً در اکثر خاک ها می تواند رشد کند به شرطی که خاک به خوبی آبیاری شده و مرطوب باشد.

میوه های انگور فرنگی محلی در صورت رسیدن کامل، طعمی مشابه و بینابین گوجه فرنگی و گیلاس داشته و به مصرف خوراکی می رسند. همچنین این میوه ها سرشار از ویتامین ث است.

این میوه ها به صورت تازه یا خام و یا به صورت پخته مانند بسیاری از سبزی ها به مصرف خوراکی می رسند.

در مورد مصرف دارویی آن نیز، در تحقیقاتی که بر روی موش ها صورت پذیرفت، مشخص شد که عصاره ی تمام اندام های این گیاه خاصیت کاهندگی درد از خود نشان داده است.

همچنین خواص ضد سرطانی این گیاه نیز به اثبات رسیده است.

میوه ها همچنین دارای خواص اشتهاآور، ادرار آور، ملین (ضد یبوست) و مقوی هستند.

عصاره برگ های این گیاه در مخلوط با روغن خردل و آب برای درمان گوش درد مورد استفاده قرار می گیرد.

ارزش غذایی:

میوه ها حاوی 6 درصد قند، 2.7 درصد پروتئین، 1.2 درصد خاکستر، 0.108 درصد فسفر، 0.613 درصد پتاسیم، 0.024 درصد کلسیم، 0.056 درصد منیزیم، 0.006 درصد آهن، 0.6 درصد تانن و 0.5 درصد پکتین است. همچنین این میوه ها سرشار از ویتامین C بوده و در هر صد گرم از آب میوه، حدود 24.5 میلیگرم ویتامین C وجود دارد.