خبرگزاري آريا-
انجدان رومي گياهي است علفي و داراي ساقه ضخيم استوانه است به قطر سه تا چهار سانتيمتر و به ارتفاع يک تا دو متراست. اين گياه برگهايي ضخيم، گوشتدار، منقسم به برگچههايي با ظاهر لوزي شکل و دندانههاي نامساوي به رنگ سبز تيره و منتهي به دمبرگ استوانهاي مشخص دارد.
گلهاي انجدان رومي بسيار کوچک به ابعاد سه ميليمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهاي آن، غذاي پرارزشي به دست ميآورد. قسمت مورد استفاده گياه ريشه آن است که بويي معطر و طعمي تلخ، گزنده و کمي شيرين دارد و داراي خواص دارويي بسيار است.
مصارف دارويي
ريشه انجدان رومي معده را تقويت ميکند و هضم کننده غذاست و مصرف آن در نارساييهاي کبدي و کليوي موثر است.
اين گياه با نام ديگر کاشن در از بين بردن بيماريهاي پوست مفيد است و ضعف عمومي را برطرف ميکند. مصرف انجدان رومي در آب آوردن بافتهاي بدن، آب آوردن قوزک پا، ورم کليه، ورم مثانه، دفع ادرار، رماتيسم موثر ذکر شده است.
اين گياه درميان سبزيهاي اروپاييها جايگاه ويژهاي دارد. مزهٔ آن مانند کرفس است.
پراکنش جغرافيايي در ايران
انتشار جغرافيايي اين گياه در مناطقي مانند مازندران، گيلان، آذربايجان، تهران و خراسان ذکر شده است.