به گزارش خبرنگار اجتماعی آنا، شکار بیش از حد پستانداران و پرندگان جنگل‌های استوایی، دانه پراکنی و بقای درختان را به خطر انداخته است و نتیجه آن کاهش شدید در ذخیره‌سازی کربن طبیعی زمین است.
مطالعه تازه‌ای نشان داده است که میمون‌های میوه‌خوار بزرگ و پرندگان جنگل های استوایی تأثیر مهمی در جلوگیری از انتشار آلاینده‌های کربنی دارند. دلیلش این است که این جانوران با کمک به دانه پراکنی گونه‌های گیاهی نقشی حیاتی در بقای جنگل‌های بزرگ بر عهده دارند.
جنگل‌های استوایی 40 درصد از تمام ذخیره کربنی در سطح زمین را بر عهده دارند و از میان رفتن این درختان سبب 15 درصد افزایش گازهای گلخانه‌ای و گرمایش بیشتر زمین می‌شود.
درختان کهنسال، ضخیم و با چوب سخت ذخایر خوبی برای کربن در سطح زمین هستند، اما دانه‌های درشت این درختان تنها از طریق اجابت مزاج حیوانات بزرگ پراکنده می‌شود. شکار بی‌رویه جمعیت موجودات بزرگ را به شدت پایین آورده است و نتیجه این شده که درختان چوب نرم، که بذر کوچکتر اما ذخیره کربن کمتری دارند، جایگزین درختان با چوب سخت شده‌اند.
به گزارش گاردین، پژوهشی جدید تحت هدایت دانشمندان دانشگاه دولتی سائوپائولو در برزیل که در Science Advances منتشر شده است، در مورد جنگل‌های اقیانوس اطلس در برزیل صورت گرفته که در آن 95 درصد از درختان برای پراکنده دانه به حیوانات متکی هستند. در این تحقیق تعامل میان800 گونه جانوری و 2000 گونه از درختان مورد بررسی قرار گرفته است.
این تحقیق نشان داده است که از میان رفتن حیوانات بزرگ مانند میمون‌های عنکبوتی پشمالو، تاپیرها و توکان‌ها منجر به از دست دادن درختان جنگلی با چوب سخت شده است. این گونه‌ها با درختان چوب نرم جایگزین شده‌اند که دانه‌های کوچکتر (با طول کمتر از 12 میلیمتر) دارند که میوه‌‌خواران کوچک کیسه‌دار، خفاش‌ها و پرندگانی که هدف شکارچیان قرار نمی‌گیرند آنها را پراکنده می‌کنند. دانشمندان تخمین زده‌اند که حدود 10 تا 15 درصد از کربن ذخیره شده در جنگل اصلی از دست رفته است. به گفته پروفسور کارلوس پرز از دانشگاه ایست آنجلیا در بریتانیا «سیاست‌های کاهش انتشار کربن در کشورهای گرمسیری در درجه اول بر جلوگیری از جنگل زدایی متمرکز شده است؛ اما تحقیقات ما نشان می دهد که عملاً کاهش جمعیت حیوانات بزرگ را باید خطر اصلی در مورد حفظ ذخایر کربنی جنگل‌های استوایی به شمار آورد.»
به گفته این پژوهشگر، فرایند یاد شده یک فرایند جهانی است که در سراسر مناطق استوایی در آفریقا، آسیای جنوب شرقی، برزیل و منطق دیگر اتفاق می‌افتد.