از مهمترین خواص این گیاه، کنترل قندخون افراد دیابتیک است که این اثر به دلیل کاهش جذب مواد غذایی بهخصوص قند به علت محتوای بالای فیبری آن است. همچنین باعث افزایش اشتها و افزایش وزن میشود.
به گزارش بی باک به نقل از شبکه خبر، دکتر سپیده شفائی، پزشک و دستیار دکترای تخصصی طب سنتی ایران درمطلبی دراین باره اظهار داشت:
موارد ذیل جهت آشنایی با گیاه شنبلیله عنوان شده و مصرف آن جهت درمان باید با مشاوره و زیرنظر پزشک متخصص طبسنتی انجام شود.
- از برگ آن، بهعنوان ملین، ادرارآور، قاعدهآور، اختلالات کبد ، ورم طحال، درد کمر، جگر و رحم و رفع سردی مثانه و قطرهقطره آمدن ادرار و از تخم آن نیز بهعنوان مسهل، مدر، اشتهاآور، قاعدهآور، مقویسینه، ریه و معده نام برده شده است.
جوشانده تخم آن به تنهایی یا همراه با عسل:جهت دفع مواد حبس شده و بلغم غلیظ و لزج از سینه و رفع سرفه، تنگینفس و گرفتگی صدا و نیز جهت رفع بواسیر و شقاق، تحلیل ورمهای سرد و سخت، تنقیه امعاء، درمان زخمهای امعاء و دردهای شکمی، رفع شکستگی استخوان و سستی اعضا و نیز بهعنوان بادشکن و مسهل استفاده می شود. شستوشوی سر با آب جوشانده یا خیسانده آن، در از بین بردن شوره سر و تقویت مو مفید است.
شستوشوی صورت با آب جوشانده یا خیسانده آن و استفاده از مخلوط شنبلیله کوبیده شده با عسل، به صورت ماسک روی پوست صورت، باعث رفع چروک و نیکویی رنگ چهره میشود و تکرار آن، جهت از بین بردن کک و مک و لکهای تیره پوست مفید است.
نشستن در جوشانده آن، جهت درمان ورم، چسبندگی و ترشحات رحمی، نرمکردن رحم سفت و ورمهای سفت آن، بازکردن دهانه رحم و تسهیل زایمان و دفع جفت، مفید است. خوردن جوشانده آن با عسل، قبل از غذا، اثر ملینی دارد؛ ولی مصرف آرد تخم شنبلیله، سبب سفتشدن شکم و رفع اسهال میشود.همچنین شنبلیله سبب افزایش میل و قدرت جنسی میشود.
موارد استفاده در طب نوین:از مهمترین اثرات این گیاه، کنترل قندخون افراد دیابتیک است که این اثر به دلیل کاهش جذب موادغذایی بهخصوص قند بهدلیل محتوای بالای فیبری آن است. همچنین باعث افزایش اشتها و افزایش وزن میشود؛ به همین دلیل در قدیم، برای کسانی که بسیار لاغر و ضعیف بودند یا در دوران نقاهت از بیماری به سر میبردند، تجویز میشده است.
همچنین، در درمان ریزش مو و آکنه، پیشگیری از کانسر پروستات، کولون و درمان کموتراپیک کانسر پستان نیز استفاده می شود. دارای اثرات آنتیاکسیدان، ضدالتهابی، ضدمیکروبی، تحریککنندگی ایمنی، ضدملانوژنز (تیرهشدن رنگ پوست) و مهار مسمومیتهای کبدی و کلیوی نیز است.
موسیلاژ (لعاب) موجود در دانه آن، جهت موارد زیر استفاده می شود:١- به عنوان اکسپکتورانت و نرمکننده در برونشیت و گلودرد.
٢- بهعنوان نرمکننده و ملین، جهت رفع یبوست و کاهش نفخ.
٣- به صورت ضماد نرمکننده در ضایعات پوستی، لبها و ناخنهای ترکدار و سوختگیها.
همچنین به دلیل داشتن اثرات ضدالتهابی و ضدمیکروبی آن، به صورت ضماد در درمان سلولیت (التهاب پوست)، کورک، جوش، فیستول و زخمها و به صورت قرقره در گلودرد نیز استفاده می شود.