کاشت گیاهان با ارتفاع بلند در کنار ساختمانهای بلند ، ارتفاع آنها را تشدید می کند و کاشت درختان کوتاه مانند اقاقیا چتری یا سرو خمره ای در کنار همان ساختمان، به لحاظ بصری ارتفاع ساختمان را کوتاهتر نشان می دهد.
در خیابانهای باریک، درختان با تاج کشیده و در خیابانهای عریض، درختان با تاج گسترده، زیبایی بیشتری به محیط خواهند بخشید.
بافت خیابانی را که با عناصر سخت نظیر سنگ دوتیشه بافت خشنی به خود گرفته را می توان با بکارگیری بافت نرم گیاهی کاهش داد. بطور مثال کاشت درختچه ابریشم یا اقاقیا چتری خشونت بافت را کاهش می دهد و لیکن کاشت درختان کاج تهران خشونت بافت را افزایش می دهد. در ضمن کاشت درختان دارای بافت نرم القاءکننده احساس بازبودن محیط است.
در زمان کاشت درختان دقت کنید هماهنگی و هارمونی یکنواختی بین کلیه عناصر خیابان اعم از ساختمانها ، پله ها، رفوژها با درختان و درختچه ها بوجود آید. ساده ترین راه، کاشت یک گونه خاص گیاهی در کل خیابان است. لیکن میتوان با کاشت گونه های متفاوت گیاهی (با حفظ نکات خاص طراحی) نیز این وحدت را بوجود آورد.برای درختکاریِ شهری در شمال، مرکبات، به ویژه نارنج و درختچه گلدار توری مناسب می باشد.
درختانی نظیر بید ، اکالیپتوس، صنوبر و ... می توانند ریشه خود را برای دستیابی به آب دهها متر گسترش دهند و به تاسیسات، موزائیک ها و آسفالت صدمه بزنند.درخت پر ارغوان نارون سرو شیشه شور درخت پر سنجد زینتی زیتون تلخ جهت کاشت در حاشیه پیاده رو مناسب هستند.