نحوه ی تکثیر موز - فوت و فن های باغبانی

1- استفاده از جوانه ها

1- استفاده از جوانه ها : این جوانه ها پاجوش های جوان کنار بوته مادری هستند که هنوز تشکیل برگ نداده اند . 2- پاجوش های شمشیری : پاجوش هایی هستند که دارای برگهای شمشیری شکل و باریک بوده و به ارتفاع ۷۵ سانتی متر رسیده اند . 3- پاجوش های آبی : پاجوش های کوچکی هستند که دارای برگهای پهن و عریض می باشند پاجوش های آبی تولید میوه های نامرغوبی می کند بنابراین توصیه نمی شود .

4- پاجوش های بکر

4- پاجوش های بکر : پاجوش های بزرگی که دارای برگهای پهن و عریض اند ولی هنوز گل نکرده اند . 5- تکه های ریزوم : بعد از میوه دادن یک ساقه موز ، ریزوم را از زمین در آورده و به چند تکه تقسیم می کنند و از هر تکه که شامل یک جوانه به وزن ۲ کیلو گرم یا بیشتر می باشد برای کاشت استفاده می کنند . البته نوع مواد کاشتنی در میزان عملکرد محصول بی تاثیر است ولی نسبت به زمان لازم از کاشت تا میوه دهی موثر می باشد و برای احداث باغ به منظور میوه دهی همزمان باید مواد گیاهی یکنواخت بکار برده شود .

پاجوش های شمشیری بهترین وسیله برای تکثیر موز می باشند و پاجوش های شمشیری زمانی که ارتفاع آنها به ۲/۱ تا ۵/۱متر می رسید با یک بیل جدا می کنند و برگهای بزرگ آن باید قطع شوند و فقط برکهای جوان باقی نگه داشته یا اصلاً برگی نداشته و پاجوش ها باید ریشه های سالم و بدون علائمی از قبیل زخمهای درونی و برآمدگی های حاصل از نماتود باشد .