دم روباهی، گیاهی دائمی است که در زمان گلدهی، ارتفاع آن حدود ۲ متر می شود. برگ ها، تسمه ای شکل و باریک هستند. در اواسط تابستان، ساقه های گل دهنده طویلی از مرکز بوته خارج می شود که در رأس آنها گلهای پشمکی شکل و یا شبیه به دم روباه می باشد. گلها تا اواخر پاییز دوام دارندو با گذشت زمان رنگ آنها از سفید به کرمی تغییر می کند.
پرها ممکن است به صورت تازه یا خشک در گل ارایی به کار رود.همچنین گیاه به عنوان پس زمینه یا به صورت تک کاشت به عنوان گیاه شاخص در باغ های صخره ای و یا در عرصه چمن به کار میرود.
در مقابل سرما مقاوم تا نیمه مقاوم است.به خاک حاصلخیز و مطوب با زهکشی خوب و محل افتابی نیاز دارند(6 تا 8 ساعت نور مستقیم آفتاب).طوقه گیاهان جوان باید از سرما حفظ شود.ساقه ها و برگهای خشک شده سال پیشُ باید هر ساله در اواخر یا اوایل بهار بریده شوند.در زمان کار با آن به علت برنده بودن لبه برگها باید مراقب دست ها باشید.
گیاهان جوان و تازه کاشت شده را می بایست برای توسعه بهتر ریشه ها گاهی بخصوص در زمان خشکی و عدم وجود نزولات آسمانی آبیاری شوند اما گیاهان بزرگ و بالغ معمولا نیازی به آبیاری ندارند مگر اینکه دوره های خشکی بسیار طولانی شود . البته هر مقدار که نیاز رطوبتی این گیاه به شکل مرتب تامین شود میزان رشد آن و گلدهی آن بیشتر و خوشه های گل بزرگتر و متراکم تری نیز تولید می کند.
تکثیر این گیاه از طریق کاشت بذر در بهار یا تقسیم بوته در اواخر زمستان و اوایل بهار قابل افزایش است که راحت ترین آن تقسیم بوته است.می توان هر 6-4 سال و برای گیاهان متراکم این کار را انجام داد و در اواخر زمستان/اوایل بهار نسبت به بیرون آوردن گیاه متراکم و تقسیم آن به چند قسمت اقدام کرد .