در درختان زردآلو و بادام، نخستین نشانه بیماری به شکل پژمردگی ناگهانی برگهای یک یا چند شاخه در اوایل تابستان بروز می کند. ابتدا برگها تیر رنگ و به سرعت چروکیده می شوند. بیشتر اوقات برگهای چروکیده روی شاخه ها باقی می مانند ومنظره برگ پرچمی پیدا می کنند. نشانه های بیماری معمولاً در برگهای واقع در بن شاخه ها ظاهر شده، به سرعت به سمت بالا پیشروی می کنند. درختان جوانی که به این بیماری مبتلا شوند ممکن است از پای درآیند، اما شاخه های مبتلای درختان مسن شاید بازهم سال بعد برگ بدهند. تکرار پژمردگی برگهای شاخه های مبتلا در چند سال، معمولاً منجربه توقف رشد انتهایی، کمباردهی شاخه ها ویا مرگ آنها می شود. علایم این بیماری در زردآلو ابتدا به صورت پژمردگی وبعد به صورت زردی وریزش برگهای چندشاخه شروع میشوند وسرانجام به خشکیدن شاخه های مبتلا منجر میشود وسپس به دیگر شاخه ها نیز سرایت می کند. در مقطع عرضی تنه وشاخه ها، آوندهای چوبی به رنگ قهوه ای در می آیند.
نشانه های بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی در گیلاس ابتدا به شکل چروکیدگی برگهای یک یا چند سیخک موجود روی شاخه یک ساله بروز می کنند. درختان گیلاس مبتلا به این بیماری دچار توقف رشد می شوند، برگهای آنها تیره رنگ، رشدشان متوقف ومیوه های آنها به طور غیرعادی کوچک میگردند. برخلاف سایر درختان میوه هسته دار، درختان مسن گیلاس هم به این پژمردگی حساسند وممکن است بعداز ابتلا به بیماری نتوانند خود را ترمیم کنند.
پژمردگی ورتیسیلیومی در درختان جوان هلو یک بیماری خطرناک است، ولی بعضی از ارقام هلوهای مبتلا به این بیماری به تدریج که مسن می شوند کاملاً خود را ترمیم می کنند.این بیماری به انواع آلو وگوجه هم حمله می کند، ولی این گروه از درختان میوه هسته دار نسبت به سایر گروهها کمتر مبتلا میشوند. در آوندهای چوبی شاخه های مبتلای درختان میوه هسته دار رگه های قهوه ای تا تیره رنگ ایجاد می شوند. این تغییر رنگ در گیلاس چندان مشخص نیست، ولی در گوجه وآلو کاملاً مشخص ونمایان است.
عامل بیماری یک قارچ خاکزی است و میتواند از سطح تا ژرفای 90سانتیمتری خاک به زندگی خود ادامه دهد، ولی بیشتر اوقات ریز سختینه های آن در عمق 15 تا 30سانتیمتری خاک پیدا میشوند.این قارچ از راههای مختلف ازجمله گیاهان آلوده ای که برای کشت به محل اصلی جابه جا می شوند، ذرات خاک آلوده که با باد منتقل میشوند، وچاقوی پیوندزنی انتشار پیدا میکند.عفونت در اوایل بهار روی میدهد و نشانه های بیماری در اواسط تابستان بروز می کنند. و دراواخر تابستان تشدید میشوند، عامل بیماری ممکن است خود را از سالی به سال دیگر در ریشه های درختان آلوده زنده نگهدارد.
بهترین راه مبارزه با بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی درختان میوه هسته دار این است که سعی کنیم نهال های سالم درختان را درخاک های عاری از مایه قارچ یا با جمعیت بسیارکم مایه یا در زمین هایی که قبلاً در آنها باریک برگها و یاسایر گیاهان غیرمیزبان این قارچ کاشته میشده است، بکاریم. پایه های مقاوم در برابر این بیماری شناخته نشده اند. ضدعفونی خاک قبل از کاشت درخت با سموم تدخینی مثل کلروپیکرین ویا مخلوط متیل بروماید و کلروپیکرین، مایه V.dahiae را درخاک نابود میکند. تنظیم مقدار آب و کودشیمیایی در باغهای آلوده، به درختان امکان می دهد که خود را ترمیم کنند.در روش مبارزه شیمیایی بایستی از سموم سیستمیک هم چون متالاکسیل استفاده کرد .