در ایران ، زنگ سیب از دامنه های البرز، منجیل، پلور و آذربایجان شرقی گزارش شده است. با این وجود، در مناطقی که میزبان تناوبی (سرو کوهی) هم وجود داشته باشد، انتشار بیماری محدود می باشد.
در فصل بهار، لکه های کوچک زرد مایل به نارنجی و قرمز در سطح بالایی و دمبرگ برگهای پایینی شاخه های سیب و زالزالک وحشی ایجاد می شود. این لکه ها به مرور گسترش پیدا کرده و حواشی آنها مشخص تر میشود و جوشهای کوچک نارنجی تا قهوهای رنگ که همان پیکنیوم یا اسپرموگونیومهای عامل بیماری است تشکیل میشود. در محل خروجی پیکنیومها، ترشحات شهد مانند نارنجی رنگ دیده میشود.
چند هفته پس از آلودگی، در سطح زیرین برگ و نقطه مقابل لکه های موجود در سطح بالایی برگ، نواحی زرد تا قهوه ای ظاهر میشود . لکه های روی برگ ها و اندام های روی آنها، بر روی میوه نیز تشکیل میشوند. ایجاد خسارت روی میوه، خسارت مستقیم این عامل میباشد. اما خسارت روی برگها باعث ریزش برگها و ضعیف شدن درخت و کاهش غیرمستقیم محصول میگردد.
زمستانگذرانی عامل بیماری روی شاخه های انواع سرو کوهی انجام میشود. در فصل بهار و هنگام بارندگیها، تلیومهای شاخ مانند قارچ، متورم و ژله ای شده، تلیوسپورهای دوسلولی، جوانه زده و بازدیوسپورها با فشار از پایک جدا شده و با جریان هوا میتوانند تا فواصل زیاد منتشر شده و مایه تلقیح اولیه را ایجاد کنند.
استفاده از ارقام مقاوم سیب و حذف درختان سروکوهی آلوده و یا حساس به بیماری، باعث کاهش آلودگی می شود. انتقال بازیدیوسپورها از مناطق دور، انهدام کامل بیماری را مانع میشود. در صورت شدید بودن بیماری و صرفه اقتصادی، قارچکش های دی تیوکارباماتی میتوانند استفاده شوند.