پسته چینی درختی است که می تواند در شرایط نامساعد آب و هوایی و خاکهای فقیر رشد کند. گاهی ارتفاع این درخت به 20 متر می رسد. برگها متناوب، بیضی و دارای 10 تا 12 برگچه و بدون برگچه انتهایی است. گلها به صورت خوشه ای بوده که در انتهای هر شاخه تشکیل می شود. پسته چینی گیاهی دوپایه بوده و گلهای نر و ماده روی درختان جداگانه ای رشد می کنند. میوه قرمز، کوچک و از نوع شفت است. هر میوه دارای یک دانه است.
این گیاه بهترین رشد را در خاکهای لومی، غنی و مرطوب دارد ولی در خاکهای فاقد مواد غذایی و خشک نیز می تواند رشد داشته باشد. هرس این گیاه در اول بهار سبب شکل‌دهی و رشد مناسب آن می شود. این گیاه بیشتر به دلیل رنگ جذابی که در پاییز پیدا می کند، به عنوان یک گیاه زینتی کشت می شود. در پاییز برگهای پسته چینی به رنگ قرمز مایل به زرد تغییر می کند. از این گیاه به عنوان یک گیاه زینتی در طراحی فضاهای سبز شهری استفاده زیادی می شود.
از پسته چینی به عنوان پایه پسته معمولی هم استفاده می شود. در چین، روغن بدست آمده از دانه های این درخت برای تولید سوختهای زیستی کاربرد دارد. از چوب این گیاه برای ساخت وسائل چوبی خانگی و همچنین، تهیه رنگ زرد استفاده می شود. پسته چینی معمولا آفت و یا بیماری خاصی ندارد. گاهی اوقات در اثر زهکش نامناسب و رطوبت بالا دچار پوسیدگی ناشی از ورتیسیلیوم می شود.
تابش مستقیم آفتاب و شرایط ساحلی را تحمل می کند.گرمای زیاد و شرایط کویری و سرمای تا ۵ درجه سانتی گراد زیر صفر را تحمل می کند.
برای تکثیر این گیاه از طریق بذر، ابتدا بذرها را به مدت 16 ساعت در آب قلیایی و یا 3 تا 4 روز در آب گرم قرار می دهند. سپس بذرها را در اواخر زمستان در گلخانه و یا شاسی کشت می کنند. دو ماه چینه‌سرمایی می تواند جوانه زنی این گیاه را افزایش دهد. بنابراین، می توان بذرها را در اوایل زمستان در محیط بیرون کشت کرد. جوانه‌زنی پسته چینی غیر یکنواخت و کند است. در اوایل تابستان و وقتی دانهالها به اندازه کافی بزرگ شدند، آنها را به زمین اصلی منتقل می کنند. از روشهای دیگری مانند گرفتن قلمه نیمه چوبی و یا خوابانیدن نیز می توان برای تکثیر این گیاه استفاده کرد.